بررسی تاثیر کربوکسی متیل سلولز و نشاسته سیب زمینی برکیفیت مرغ برگر کم چرب
Publish place: Food Engineering research، Vol: 17، Issue: 1
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 143
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FOODER-17-1_001
تاریخ نمایه سازی: 20 دی 1401
Abstract:
هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر صمغ کربوکسی متیل سلولز و نشاسته سیب زمینی به عنوان هیدروکلوئیدهای پلی ساکاریدی جایگزین چربی در بهبود کیفیت مرغ برگر کم چرب است تا بتوان بدون افزایش درصد چربی و رعایت محدوده استاندارد ملی، محصولی با خصوصیات حسی، فیزیکی و شیمیایی مشابه فرآورده گوشتی پرچرب تولید کرد. در این پژوهش فرمولاسیون های مختلف مرغ برگر کم چرب محتوی ترکیب کربوکسی متیل سلولز (۱.۵ درصد) و نشاسته سیب زمینی (۱.۵ درصد) و هر یک به تنهایی (به میزان ۳ درصد) به عنوان هیدروکلوئیدهای پلی ساکاریدی جایگزین چربی تولید و با نمونه شاهد برگرفته از فرمول اصلی مرغ برگر در استاندارد ملی ایران به لحاظ ویژگی های شیمیایی و بافت مقایسه شدند. نتایج به دست آمده از آزمون های شیمیایی بیانگر آن است که نمونه های حاوی کربوکسی متیل سلولز و نشاسته، به هنگام پخت رطوبت را بهتر در خود نگه می دارند و رطوبت کمتری از دست می دهند. با توجه به ماهیت غیرچرب مواد افزوده شده، افزایش میزان چربی مشاهده نگردید. بر اساس نتایج بافت سنجی، در پارامترهای مورد ارزیابی شامل سفتی، پیوستگی و قابلیت جویدن و سایر شاخص ها مانند قابلیت نگهداری آب، قابلیت نگهداری چربی، بازده پخت، افت پخت و آبدار بودن، نسبت به نمونه شاهد، بهبود معنی داری دیده می شود (۰.۰۵>p) و فرمولاسیون حاوی ترکیب کربوکسی متیل سلولز (۱.۵ درصد) و نشاسته سیب زمینی (۱.۵ درصد) مطلوب ترین فرمولاسیون پیشنهاد شده است. نتایج ارزیابی حسی نشان می دهد که افزودن هیدروکلوئیدها تاثیر قابل تشخیصی بر بو، طعم و رنگ نمونه ها ندارد اما به طور معنی داری بر پذیرش کلی و میزان آبدار بودن آنها موثر است.
Keywords:
Authors
زهرا بیگ محمدی
باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد علوم دارویی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
مژده برکتی
دانشجوی کارشناسی ارشدگروه صنایع غذایی، واحد علوم دارویی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
هدی شهیری طبرستانی
گروه شیمی مواد غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، گلستان.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :