پیش بینی اضطراب رقابتی بر اساس سرسختی روانشناختی، تاب آوری و راهبردهای مقابله با استرس نوجوانان ورزشکار شهر تهران

هدف پژوهش پیش بینی اضطراب رقابتی بر اساس سرسختی روانشناختی، تاب آوری و راهبردهای مقابله با استرس نوجوانان ورزشکار بود. روش پژوهش کمی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری کلیه نوجوانان ورزشکار مراجعه کننده به باشگاه های ورزشی شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بود. حجم نمونه ۲۰۰ نفر از این افراد بر اساس فرمول پلنت از تاپاکینگ و همکاران(۲۰۰۷) و به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب که به سیاهه اضطراب حالت رقابتی (RCSAI) کاکس و همکاران(۲۰۰۳)، مقیاس سرسختی روانشناختی(PHS) لانگ و همکاران(۲۰۰۳)، مقیاس تاب آوری(RISC) کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و راهبردهای مقابله با استرس(WCQ) لازاروس و فولکمن(۱۹۹۸) پاسخ دادند. دادههای جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. یافته ها نشان داد بین سرسختی روانشناختی، تاب آوری و راهبردهای مقابله مسئله مدار با اضطراب رقابتی رابطه منفی و معناداری وجود دارد(۰۱/۰>P). همچنین یافته ها نشان داد که بین راهبردهای مقابله هیجان مدار با اضطراب رقابتی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد(۰۱/۰>P). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که ۶۸ درصد واریانس اضطراب رقابتی به وسیله ابعاد سرسختی روانشناختی، ۷/۵۱ درصد به وسیله تاب آوری و ۵/۸۱ درصد به وسیله راهبردهای مقابله با استرس تبیین میشود. یافتههای این پژوهش نشان می دهد که سرسختی روانشناختی، تاب آوری و راهبردهای مقابله با استرس نقش مهمی در پیش بینی اضطراب رقابتی نوجوانان ورزشکار دارند.

Keywords:

اضطراب رقابتی , سرسختی روانشناختی , تاب آوری , استرس