نقش ورزش در سازگاری و پاسخ بدن به سمیت سلولی ناشی از دوکسوروبیسین: یک مرور روایی

دوکسوروبیسین (Doxorubicin; DOX) یک آنتی بیوتیک آنتراسیکین است که برای درمان طیف وسیعی از سرطان ها مورد استفاده قرار می گیرد. متاسفانه، درمان با DOX به دلیل تجمع آن در بافت های سالم منجر به عوارض جانبی سمیت سلولی می شود. سمیت سلولی ناشی از DOX در نتیجه افزایش آسیب اکسیداتیو رخ می دهد و منجر به آپوپتوز و مرگ سلول می شود. در حال حاضر هیچ روش درمانی مطمئنی برای جلوگیری از سمیت ناشی از DOX به اندام های غیر هدف وجود ندارد. از این رو پژوهش گران به دنبال توسعه و بهبود هر چه بیش تر راه های درمانی برای مقابله با این بیماری مهلک می باشند. در این میان ترکیب ورزش و شیمی درمانی روشی نوید بخشی برای کارآیی و تحمل پذیری و کاهش اثرات جانبی و مقاومت دارویی است. فعالیت های بدنی، سازگاری های مفید بیوشیمیایی بی شماری را ایجاد می کنند که باعث ایجاد فنوتیپ سالم در بافت های آسیب پذیر می شوند، بدون اینکه روی خواص درمانی DOX تاثیر بگذارند، بنابراین تعیین برنامه تمرینی مناسب برای بیماران سرطانی که تحت درمان DOX قرار دارند، بسیار مهم است زیرا باید شرایط جسمانی و درمانی بیمار در نظر گرفته شود. مطالعه مروری حاضر با هدف تعیین اثرات سمیت سلولی DOX بر روی قلب، کبد، کلیه و ریه ها بررسی و فواید نقش فعالیت بدنی منظم و مکانیسم های بالقوه بحث می کند که به اثرات مثبت ورزش بر هر سیستم می پردازد. واژه های کلیدی: سرطان، دوکسوروبیسین، سمیت سلولی، تمرینات ورزشی

Keywords:

Cancer , Doxorubicin , Cytotoxicity , Exercise   , سرطان , دوکسوروبیسین , سمیت سلولی , تمرینات ورزشی