همکاری در پژوهش های علوم سلامت

سخن سردبیر Editorial مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان دوره ۲۰، خرداد ۱۴۰۰، ۲۵۸-۲۵۷       همکاری در پژوهش های علوم سلامت Collaboration in Health Research   محسن رضائیان[۱]   M. Rezaeian   همکاری (Collaboration) در پژوهش های علوم سلامت، جزء ضروری برای به موفقیت رسیدن چنین پژوهش هایی است. قبلا در یکی از سخنان سردبیری مجله دانشگاه به مقالاتی اشاره کردیم که ممکن است تعداد نویسندگان آن ها تا هزار نفر هم بالا رفته چرا که بر اساس شبکه وسیعی از همکاری های بین المللی به انجام رسیده و چاپ شده اند [۱]. راتکوف Rutkove در فصل سیزدهم از کتاب خود، همکاری را به موقعیتی اطلاق می کند که دو همتا (Peer) برای انجام یک پژوهش، با هم دیگر مشارکت می نمایند. بنابراین، رابطه بین استاد و دانشجو و یا دستیار پژوهش با پژوهشگر ارشد، در قالب تعریف چنین همکاریی نمی گنجد. راتکوف معتقد است بر اساس این تعریف، سه نوع همکاری به شرح زیر قابل رخ دادن است. نخست، همکاری شما در موضوع پژوهشی مورد علاقه تان با یک نفر همکار هم رشته از دانشگاه و یا محل خدمت خودتان. دوم، همکاری شما در موضوع پژوهشی مورد علاقه تان با یک نفر همکار هم رشته از سایر دانشگاه ها. سوم، همکاری شما با یک نفر همکار غیر هم رشته پیرامون یک موضوع پژوهشی خاص [۲]. راتکوف هم چنین، اعلام می دارد که اگر چه هر سه نوع همکاری بسیار ضروری است، اما همکاری نوع سوم است که می تواند نتایج شگرفی را از خود بر جای بگذارد. برای مثال، وی به همکاری خودش به عنوان یک محقق علوم سلامت با برخی از اساتید انستیتو تکنولوژی ماساچوست The Massachusetts Institute of Technology (MIT) اشاره می کند و این که چگونه تفاوت در بین دیدگاه ها و روش های دانشمندان یک انستیتو تکنولوژی با دانشمندان علوم سلامت، می تواند به دستاوردهای علمی مهمی بینجامد [۲]. راقم این سطور نیز در این سخن سردبیری، به ضرورت انجام همکاری در پژوهش های علوم سلامت به ویژه همکاری هایی که از مرزهای یک کشور فراتر رفته و دانشمندان از کشورهای مختلف و با تخصص های مختلف را گرد هم می آورد، تاکید می نماید. از آنجایی که مشکلات مربوط به سلامت چند بعدی بوده و نیازمند بررسی های همه جانبه از دیدگاه های مختلف و فرهنگ های مختلف می باشد، از همین رو، همکاری های بین المللی می تواند پاسخ هایی دقیق تر به مشکلات سلامت جامعه را ارائه نماید [۳]. برای نمونه، به منظور بررسی علمی تاثیرات عالمگیری کووید-۱۹ بر روی رفتارهای خودکشی، گروهی با عنوان همکاری پژوهشی بین المللی پیشگیری از خودکشی کوید-۱۹ International COVID- ۱۹ Suicide Prevention Research Collaboration (ICSPRC) تشکیل شده است. این گروه بین المللی از دانشمندان جهان، تا کنون نتایج همکاری های خود را در دو نشریه معتبر به چاپ رسانیده که مورد استقبال گسترده سایر محققین علوم سلامت قرار گرفته است [۵-۴].   References   [۱] Rezaeian M. An Introduction to Hyper-authorship Phenomenon, JRUMS ۲۰۲۱; ۲۰ (۱):۱-۲. [۲] Rutkove SB. Biomedical research: An Insider’s guide. Springer ۲۰۱۶. [۳] Rezaeian, M. How to become a professor in epidemiology. JOHE ۲۰۱۷; ۶ (۴): ۲۴۰-۲. [۴] Gunnell D, Appleby L, Arensman E, Hawton K, John A, Kapur N, et al. Suicide risk and prevention during the COVID-۱۹ pandemic. Lancet Psychiatry ۲۰۲۰; ۷: ۴۶۸–۷۱. [۵] Niederkrotenthaler T, Gunnell D, Arensman E, Pirkis J, Appleby L, Hawton K, et al. Suicide research, prevention, and COVID-۱۹. Crisis ۲۰۲۰; ۱۴: ۳۲۱–۳۰.     [۱]- استاد گروه آموزشی اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده پزشکی، مرکز تحقیقات محیط کار، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران     تلفن: [phone]، دورنگار: ۳۱۳۱۵۱۲۳-۰۳۴، پست الکترونیکی: moeygmr۲@yahoo.co.uk، ارکید:  ۰۰۰۰-۰۰۰۳-۳۰۷۰-۰۱۶۶

Keywords:

Collaboration , همکاری