تاثیر فعالیت استقامتی شدید بر بیان ژن فاکتور ۲ افزایش دهنده میوسیت های نوع C در عضلات کند و تند انقباض موش صحرایی نر: یک مطالعه تجربی

چکیده زمینه و هدف: فاکتور ۲ افزایش دهنده میوسیت های نوع c (MEF۲c) موجب فعال­سازی ژن­های عضله کند انقباض می شود که در فعالیت استقامتی نقش دارند. هدف این مطالعه، تعیین اثر یک دوره فعالیت استقامتی شدید بر بیان ژن MEF۲c  در عضله اسکلتی تند و کند انقباض موش صحرایی نر نژاد ویستار است. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر ۱۴ موش صحرایی (۲۴±۲۳۱ گرم) بعد از آشناسازی به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (۷ سر) و تجربی (۷ سر) تقسیم شدند. گروه تجربی یک برنامه استقامتی (۳۰ متر در دقیقه، ۵۰ دقیقه در جلسه، ۶ جلسه در هفته به مدت ۱۴ هفته) را روی تردمیل اجرا کرد. ۴۸ ساعت پس از پایان آخرین جلسه بی هوش و تشریح شدند. عضله نعلی (کند انقباض) و عضله بازکننده بلند انگشتان (تند انقباض) خارج و با استفاده از روش واکنش زنجیره پلی مراز میزان بیان ژن MEF۲c اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری t مستقل داده­ها تحلیل شدند. یافته­ها: بیان ژن MEF۲c در عضله تند انقباض گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی­داری بیش تر بود (۰۰۱/۰=p) و بیان ژن MEF۲c در عضله نعلی گروه تجربی نسبت به گروه کنترل پس از ۱۴ هفته فعالیت استقامتی به طور معنی­داری افزایش یافت (۰۲۲/۰=p). نتیجه­گیری: فعالیت استقامتی شدید موجب افزایش بیان ژن MEF۲c در عضلات اسکلتی تند و کند انقباض می­شود و این تغییر بیان ژن، احتمالا زمینه کسب خصوصیات استقامتی در هر دو عضله را فراهم می­کند. واژه­های کلیدی: فعالیت استقامتی، ژن MEF۲C، عضله نعلی، موش صحرایی، عضله بازکننده بلند انگشتان

Keywords:

Endurance activity , MEF۲c gene , Soleus muscle , Rat , Extensor digitorum longus muscle , فعالیت استقامتی , ژن MEF۲C , عضله نعلی , موش صحرایی , عضله بازکننده بلند انگشتان