اثر تمرین استقامتی و مقاومتی بر سطح سرمی اورکسین A، پروفایل لیپیدی و مقدار غذای مصرفی موش های صحرایی نر سالم: یک مطالعه تجربی

چکیده زمینه و هدف: از آن جایی که اورکسین دریافت غذا و مصرف انرژی را تنظیم میکند، لذا هدف مطالعه حاضر تعیین اثر تمرین استقامتی و مقاومتی بر سطح سرمی اورکسین A، پروفایل لیپیدی و مقدار غذای مصرفی موش صحرایی سالم  بود. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی ۳۶ سر موش صحرایی نر سالم با سن ۸ هفته در محدوده وزنی ۲۲±۲۶۵ به طور تصادفی به سه گروه (کنترل، تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی) تقسیم شدند. گروههای تمرینی به مدت ۸ هفته تمرینات استقامتی و مقاومتی منظم را انجام دادند. ۲۴ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، سرم خون موش‎ها جهت بررسی سطح سرمی اورکسین A و پروفایل لیپیدی جمع آوری شد. داده‎ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Tukey تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها: تمرین استقامتی (۰۴/۰P=) و مقاومتی (۰۱۱/۰P=) موجب کاهش معنی دار سطوح سرمی اورکسین A نسبت به گروه کنترل شد. تمرین استقامتی (۰۱۲/۰P=) و مقاومتی (۰۲۳/۰P=) باعث کاهش معنی دار شاخص مقاومت به انسولین نسبت به گروه کنترل شد. همچنین کاهش معنی داری در سطح سرمی تریگلیسرید (۰۰۱/۰P=) و LDL (۰۰۲/۰P=) در گروه تمرین استقامتی و کاهش معنی داری در سطح سرمی تریگلیسرید (۰۱۷/۰P=) و افزایش معنی داری در HDL (۰۱۱/۰P=) در گروه تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. میانگین سطح غذای مصرفی در گروه تمرین استقامتی (۰۳/۰=P) و گروه تمرین مقاومتی (۱۸/۰=P) نسبت به کنترل بیتمرین نیز کاهش معنی داری یافت. نتیجه گیری: به نظر می‎رسد تمرین استقامتی و مقاومتی از طریق کاهش سطوح سرمی اورکسین A موجب کاهش غذای مصرفی و پروفایل لیپدی و شاخص مقاومت به انسولین می‎شود. واژههای کلیدی: اورکسین A، شاخص مقاومت به انسولین، پروفایل لیپیدی، تمرین استقامتی، تمرین مقاومتی، موش صحرایی

Keywords:

Orexin A , Insulin resistance index , Lipid profiles , Endurance training , Resistance training , Rat , اورکسین A , شاخص مقاومت به انسولین , پروفایل لیپیدی , تمرین استقامتی , تمرین مقاومتی , موش صحرایی