کاربرد روش تصمیم گیری چند معیاره مکانی فازی در تعیین مناطق آسیب پذیر از سیلاب (مطالعه موردی: حوضه آبخیز شهری تهران)

اولویت­بندی زیرحوضه­های واقع در یک حوضه آبخیز به منظور انجام مطالعات کنترل سیلاب می­تواند در قالب یک مسئله چند معیاره مطرح شود. در این تحقیق از یک سیستم پشتیبان برنامه­ریزی فازی با تکیه بر تحلیل­های مکانی با به کارگیری دو روش تصمیم­گیری چند معیاره شامل فرایند تحلیل سلسله مراتبی و روش تاپسیس در محیط فازی به منظور در نظر گرفتن ابهام در فرایند تصمیم­گیری استفاده شده است. از روش تحلیل سلسله مراتبی برای تعیین ساختار فرایند تصمیم­گیری و برآورد وزن نقشه­های معیار و از مدل تاپسیس فازی برای رتبه­بندی نهایی زیرحوضه­های واقع در حوضه آبخیز شهری تهران استفاده شده است. همچنین به منظور انجام تحلیل­های مکانی جهت انجام فرایند تصمیم­گیری از یک جعبه ابزار توسعه داده شده در محیط نرم­افزاری با برنامه­نویسی در محیط Visual Basic استفاده شده است. در این تحقیق مدلی ارائه می­شود که در آن مفاهیم مبهمی نظیر وزن معیارهای تصمیم­گیری به صورت متغیرهای زبانی قابل تبدیل به اعداد فازی مثلثی بیان می­شوند. در نهایت با استفاده از جابجایی وزن معیارهای تصمیم­گیری و تولید سناریوهای وزن­دهی، به تحلیل حساسیت مدل پرداخته شده است. نتایج تحلیل حساسیت نشان داد که زیرحوضه سه درون شهری در ۱۹ سناریو اولویت اول را از نظر مطالعات کنترل سیلاب کسب کرده است.

Keywords:

اولویت بندی , تاپسیس فازی , تحلیل حساسیت , تحلیل سلسله مراتبی , تصمیم گیری چند معیاره , مدیریت سیلاب