اثر شخصیت پویا، تواناییهای شناختی و ثبات هیجانی بر موفقیت کارراهه ذهنی با میانجیگری خودکارآمدی در مدیران زن سازمانهای دولتی شهر اهواز

هدف این پژوهش بررسی تاثیر شخصیت پویا، توانایی­های شناختی و ثبات هیجانی بر موفقیت کارراهه ذهنی از طریق نقش میانجی­گر خودکارآمدی انجام شد. روش پژوهش، همبستگی از نوع مدل­یابی معادلات ساختاری می­باشد و جامعه آماری پژوهش، مدیران زن سازمان­های دولتی شهر اهواز بودند که به شیوه نمونه­گیری در دسترس به تعداد ۱۲۰ نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه موفقیت کارراهه (Gattiker & Larwood, ۱۹۸۶)، پرسشنامه شخصیت پویا (Seibert et. al, ۱۹۹۹)، پرسشنامه توانایی های شناختی (Nejati, ۲۰۱۳)، پرسشنامه ثبات هیجانی برگرفته از مقیاس پنج عامل بزرگ شخصیت (Caprara et. al, ۱۹۹۳) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی (Sherer, ۱۹۸۲) بود. تجزیه و تحلیل داده­ها با روش مدلسازی معادلات ساختاری انجام گرفت. نتایج نشان داد شخصیت پویا و خودکارآمدی بر موفقیت کارراهه ذهنی و شخصیت پویا، توانایی­های شناختی و ثبات هیجانی بر خودکارآمدی دارای اثر مستقیم معنی­دار (۰۰۱/۰>p) است. همچنین اثر غیر مستقیم شخصیت پویا، توانایی­های شناختی و ثبات هیجانی بر موفقیت کارراهه ذهنی با نقش میانجی­گر خودکارآمدی نیز معنی­دار (۰۰۱/۰>p) بود. بر این اساس می­توان نتیجه­گیری نمود که شخصیت پویا، هم بصورت مستقیم و هم از طریق خودکارآمدی بر موفقیت کارراهه ذهنی تاثیرگذار است. علاوه بر این توانایی­های شناختی و ثبات هیجانی با میانجی­گری خودکارآمدی، موفقیت کارراهه ذهنی را بهبود می بخشد.

Keywords:

موفقیت کارراهه ذهنی , شخصیت پویا , توانایی های شناختی , ثبات هیجانی , خودکارآمدی , مدیران زن