شاخص های کیفی فائو و رعایت آن ها در وبگاه های موسسات، پژوهشکده ها و مراکز ملی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 128

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_AISTJ-1-1_003

تاریخ نمایه سازی: 27 دی 1401

Abstract:

هدف: هدف پژوهش ارزیابی کیفی وبگاه های موسسات، پژوهشکده ها و مراکز ملی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی بر اساس شاخص های فائو بوده است. روش/ رویکرد پژوهش: این پژوهش به روش پیمایشی و با رویکرد ارزیابانه، ۲۴ وبگاه موسسات، پژوهشکده ها و مراکز ملی دارای وبگاه سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی را بر اساس ۱۲۱ شاخص کیفی استاندارد بین المللی سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد (فائو) در قالب ۴ گروه ارزیابی کرده است. یافته ها: در کل هیچ کدام از موسسات، پژوهشکده ها و مراکز ملی نتوانستند به سطح امتیاز شاخص های مورد نظر فائو برسند. ارزیابی آن ها در گروه شاخص کیفیت محتوا «متوسط»، در گروه شاخص دسترس پذیری، کاربردپذیری و بهینه بودن موتور جستجو «خوب»، در گروه شاخص رابط کاربری و کیفیت فنی «متوسط»، در گروه شاخص نظارت و مرور منظم «خوب» و در میانگین کل امتیازهای جامعه نسبت به شاخص های فائو «متوسط» ارزیابی گردید. موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور با احراز ۴۱۲ امتیاز (۷۸/۷۱ %) حایز رتبه اول و پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی با ۴۰۴ امتیاز (۳۸/۷۰ %) رتبه دوم شدند. نتیجه گیری: حد «متوسط» میانگین کل امتیازهای جامعه نسبت به شاخص های فائو به ویژه با توجه به وجود برخی اشکالات اساسی مطلوب نمی باشد. عمده مشکلات وبگاه ها: عدم توجه به رعایت استاندارد در طراحی وبگاه و قائل بودن به اهمیت خدمات آن به عنوان درگاه مهم ارتباطی و اطلاعاتی، نبود مستندات علمی، نبود زبان دوم برای ارتباط و تبادل علمی با مراکز و پژوهشگران مجامع بین المللی به منظور رشد علمی، وجود پیوندهای گسسته و صفحات تهی در وبگاه ها، عدم درج حق مولف و وجود اشکالات قالبی (فرمتی) بوده است. لذا باید وبگاه های موسسات، پژوهشکده ها و مراکز ملی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی را بر اساس شاخص های فائو، به عنوان معیار و مرجعی معتبر و بین المللی در حوزه کشاورزی، مورد بازنگری و اعمال طراحی و مدیریت استاندارد قرار داد.

Authors

هوشنگ حکیمی

عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خوزستان،سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اهواز، ایران