اثر تغییرات میان مدت در اقلیم و کاربری اراضی بر میزان کاهش جریان در حوضه آبریز کرخه
Publish place: Water and Soil Resources Conservation، Vol: 12، Issue: 2
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 191
This Paper With 17 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WSRCJ-12-2_002
تاریخ نمایه سازی: 28 دی 1401
Abstract:
زمینه و هدف: بررسی تغییرات جریان در آینده از عوامل بسیار مهم در سیاستگذاری و تعیین راهبرد یک حوضه آبریز به شمار میرود. دو پارامتر تاثیرگذار بر جریان، تغییر اقلیم و تغییر کاربری اراضی است. نحوه تاثیرگذاری این دو پارامتر بر روی جریان آب با توجه به اثری است که هر کدام بر روی چرخه هیدرولوژیکی ایجاد می کنند. پژوهش حاضر به بررسی و ارزیابی تاثیرات تغییر اقلیم و تغییر کاربری اراضی بر جریان سطحی در یکی از حوضههای آبریز در جنوب غرب ایران، کرخه، می پردازد. این حوضه آبریز به عنوان یکی از مهمترین و راهبردیترین حوضههای آبریز جهت تامین امنیت غذایی و همچنین تولید برق، در ایران شناخته میشود.روش پژوهش: پژوهش حاضر از مدل ارزیابی آب و خاک (SWAT) جهت بررسی تاثیر تغییراقلیم و کاربری اراضی بر حوضه آبریز کرخه استفاده کرده است. در مجموع ۱۵ سناریو مورد بررسی قرار گرفته است. این سناریوها در ابتدا تغییرات بر روی هر کدام از اقلیمها و کاربریهای اراضی را به صورت جداگانه بررسی کرده و سپس تاثیر همزمان این دو پارامتر در بازه زمانی میان مدت بر جریان سطحی را مورد بررسی قرار میدهند. تغییرات در اقلیم با استفاده از سناریوهای RCP و مدلهای گردش عمومی جو (GCM) برای دو GCM متفاوت CMCC-CESMو MRI-CGCM۳ در سری ۴.۵ و ۸.۵ در بازه زمانی میانمدت(۲۰۴۰ تا ۲۰۶۰ ) مورد بررسی قرار گرفته اند. تغییرات اعمال شده بر کاربری اراضی در دو حالت متفاوت بر اساس سیاستگذاریهای آینده ایران است. تغییرات در این سیاستگذاریها با استفاده از برنامه ششم توسعه، طرح ۵۵۰ هزار هکتاری، طرح آمایش سرزمین از منظر کشاورزی و همچنین میزان افزایش جمعیت در منطقه با توجه به سناریوهای ارائه شده در طرح پژوهشکده آمار ایران صورت گرفته است. یافته ها: جهت کالیبراسیون مدل از ۹ پارامتر و دو تابع هدف نش-ساتکلیف (NSE) و R۲ در ۶ ایستگاه هیدرومتری استفاده شده است. بر اساس یافته های این پژوهش بیشترین میزان حساسیت مدل به پارامتر CN۲ است. در کالیبراسیون و اعتبارسنجی مدل، تمام ایستگاهها مقادیر بالای ۰.۵ برای توابع هدف مورد نظر داشتهاند. تغییرات در بارش و دما از دیگر یافته های این پژوهش است. بر اساس نتایج به دست آمده از آنالیز دادههای بارش، در تمام ماه ها کاهش میزان بارش قابل مشاهده است و بیشترین میزان کاهش مربوط به فصل پاییز با کاهش ۷.۸۳ تا ۸.۲۳% است و بیشترین میزان کاهش مربوط به سناریو ۸.۵ است. نتایج: نتایج به دست آمده از تغییرات اقلیم نشان دهنده آن است که در بازه میانمدت بیشترین میزان تغییرات در سناریو RCP۸.۵ به دست می آید که شامل کاهش ۱۴.۳ تا ۲۲.۸% در میزان رواناب خواهد بود. نتایج به دست آمده از تغییرات کاربری اراضی بر اساس سیاستگذاریهای آینده در ایران نشان دهنده کاهش حداکثری ۷% در میزان رواناب متوسط ماهیانه است. در صورت بررسی همزمان تغییرات در اقلیم و کاربری اراضی بر روی میزان متوسط جریان میتوان به این نتیجه رسید که در سناریو RCP۸.۵ بیشترین میزان تغییر رخ خواهد داد.
Keywords:
Authors
علیرضا چگنی زاده
گروه مهندسی عمران، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
حمیدرضا ربیعی فر
گروه مهندسی عمران، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، .ایران.
حسین ابراهیمی
گروه علوم و مهندسی آب، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
محمود ذاکری نیری
گروه مهندسی عمران ،واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.