اثرات دوهای تداومی و تناوبی دراز مدت بر نیم رخ لیپیدی و شاخص توده بدنی در دوندگان نخبه

رشته های ورزشی مختلف، ویژگی های خاصی را برای ورزشکاران به لحاظ داشتن ترکیب بدنی مناسب به ارمغان می آوردند. تعیین شیوه های تمرینی که قادر به افزایش بیشتر توان هوازی و هم چنین بهبود تناسب بدن باشد، از موضوعات مهمی است که مطالعه آن، راهکارهای کاربردی مناسبی را دراختیار مربیان، ورزشکاران و متخصصان علوم تندرستی قرار می دهد.پژوهش نیمه تجربی و کاربردی حاضر با هدف مقایسه اثرات اجرای درازمدت تمرینات تداومی و تناوبی بر توان هوازی، نیم رخ لیپیدی وشاخص توده بدن در دوندگان نخبه شرکت کننده در مسابقات قهرمانی کشور به صورت میدانی و آزمایشگاهی اجرا شد. تعداد ۳۰ نفر از ورزشکاران نخبه رشته دوو میدانی که در مسابقات قهرمانی کشور شرکت کرده بودند با میانگین قد ۵/۵±۱۷۶/۰۰ وزن، ۷/۵±۶۶/۵ و سن ۲/۰۰±۲۰/۰۰ انتخاب، و براساس نوع و ماهیت تمریمات تخصصی دو ومیدانی به دو گروه مساوی تمرینات تداومی شامل دوهای ۱۵۰۰،۳۰۰۰،۵۰۰۰ متر و تمرینات تناوبی شامل دوهای ۱۰۰،۸۰۰،۴۰۰،۲۰۰ و اجرای پرش ها (سه گام، طول و پرش با مانع) تقسیم شدند. فاکتورهای نیم رخ لیپیدی بااستفاده از تکنیک های آزمایشگاهی پس از ۹تا ۱۲ ساعت ناشتایی درمحل آزمایشگاه تشخیص پزشکی اندازه گیری شد. با توجه به طبیعی نبودن داده ها برای آزمون فرضیه های تحقیق از روش غیر پارامتریک یومن ویتنی در سطح ۰/۰۵ استفاده شد. علی رغم بالا بودن توان هوازی درهر دو گروه تمرینی، مقادیر لیپوپروتئین پرچگال کلسترول، تری گلیسرید ، لیپوپروتئین a و نسبت HDL/LDL و TC/HDL درگروه تمرین تناوبی پایین تر از گروه تمرین تداومی بود. در حالی که غلظت لیپوپروتئین کم چگال کلسترول، تام . شاخص توده بدنی در گروه تمرین تناوبی بالاتراز گروه تمرین تداومی بود. بنابراین اجرای تمرینات تناوبی و تداومی باعث بهبود توان هوازی و تعدیل نیم رخ لیپیدی و. شاخص توده بدنی می شود.

Keywords:

تمرینات تناوبی , تمرینات تداومی , نیم رخ لیپیدی , ترکیب بدن , حداکثر اکسیژن مصرفی