اثربخشی پروتکل یکپارچه نگر در کاهش نگرش منفی به حل مساله به عنوان تعیین کننده گرایش به خودکشی در نوجوانان و جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله ایلام

زمینه و هدف: نگرش به خودکشی در نوجوانان یکی از مشکلات عمده سلامت روانی محسوب می­شود. لذا انجام پژوهش هایی از این دست حائز اهمیت می باشد. از این رو هدف از پژوهش حاضر اثربخشی پروتکل یکپارچه نگر در کاهش نگرش منفی به حل مساله به عنوان تعیین کننده گرایش به خودکشی در نوجونان و جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله می باشد. روش کار: در یک طرح نیمه آزمایشی به شیوه پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل تعداد ۴۰ نفر از نوجوانان و جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله شهر ایلام به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. همه آن ها پرسشنامه های نگرش به خودکشی و نگرش منفی به حل مساله را تکمیل کرده اند. پس از اجرا و جمع آوری اطلاعات، داده ها با روش تحلیل کواریانس چندمتغیری MANCOVA به کمک نرم افزار SPSSV۱۹ تحلیل شده اند. نتایج: نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد تفاوت معنی داری در نمرات دو گروه وجود دارد (۰۱/۰p<، ۷۴۸/۱۰ =F،              ۵۰۶/۰= اثر لاندای ویلکز). در همه مولفه های نگرش منفی به حل مساله بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی­داری مشاهده شد. آموزش مهارت های مبتنی بر رویکرد یکپارچه نگری بر نگرش منفی به حل مساله افراد نمونه اثربخش بوده و نمرات پس آزمون گروه آزمایش در متغیرهای گرایش-اجتناب به مسائل و کنترل شخصی کاهش یافته و در متغیر اعتماد به حل مسائل افزایش یافته است. نتیجه گیری: در نهایت می توان گفت آموزش مبتنی بر رویکرد التقاطی (یکپارچه نگری) در نگرش منفی به حل مساله نوجوانان و جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله که گرایش به خودکشی داشته اند، موثر بود. از این رو آموزش برنامه هایی از قبیل حل مساله، تنظیم هیجان، ذهن آگاهی و مواردی از این قبیل به روانشناسان، والدین، نوجوانان، متخصصان حوزه سلامت و آسیب شناسی اجتماعی جهت کاهش و جلوگیری از خودکشی نوجوانان می تواند اثربخش واقع شود.

اثربخشی پروتکل یکپارچه نگر در کاهش نگرش منفی به حل مساله به عنوان تعیین کننده گرایش به خودکشی در نوجوانان و جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله ایلام Keywords:

Integrated Protocol , Negative Attitude to Problem Solving , Suicidal Tendency , Adolescents , پروتکل یکپارچه نگر , نگرش منفی به حل مساله , گرایش به خودکشی , نوجوانان