مقایسه دو نوع فعالیت بدنی در آب و خشکی بر فاکتورهای مرتبط با سلامت زنان سالمند (۶۰ تا ۷۵ ساله)

مقدمه: سالمندان یکی از اقشار آسیب پذیر هر جامعه ای را تشکیل می دهند، مهمترین مساله در بهبود سلامت و کیفیت زندگی سالمندان به حفظ استقلال بالای آنها در فعالیت های جسمانی و ادامه زندگی به صورت فعال مربوط می شود. هدف از تحقیق حاضر ، مقایسه تاثیر دو نوع فعالیت بدنی در آب و خشکی بر فاکتورهای مرتبط با سلامت (تعادل، انعطاف پذیری، استقامت قلبی – عروقی، قدرت عضلانی، استقامت عضلانی، چابکی) زنان سالمند می باشد. مواد و روش ها: تعداد ۴۲ زن سالمند واجد شرایط (۶۰ تا۷۵ ساله) انتخاب و در دو گروه تمرین در خشکی (۲۱ نفر) و تمرین در آب (۲۱ نفر) طبقه بندی شدند. تعادل (آزمونY) ، انعطاف پذیری بالاتنه (آزمون کشش پشت) و انعطاف پذیری پایین تنه (آزمون نشستن و رسیدن) ، قدرت عضلانی بالا تنه (آزمون خم کردن بازو) ، قدرت عضلانی پایین تنه (آزمون  برخاستن از صندلی) ،چابکی (آزمون ۸ فوت راه رفتن) و برای استقامت قلبی – عروقی (آزمون های  ۶ دقیقه راه رفتن و ۲ دقیقه گام برداری) قرار گرفت. نمونه ها بعد از انجام تمرین مورد اندازه گیری قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل آنالیز شدند(۰۵/۰P<). یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد، که تفاوت معناداری بین دو گروه خشکی و آب در خصوص تعادل چشم بسته، تعادل خلفی جانبی، استقامت قلبی-عروقی (۰۵/۰ P>) مشاهد شد، اما در سایر متغیرها (۰۵/۰P<)  تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که بکار گیری تمرینات در آب و خشکی منجر به بهبود تمامی فاکتورهای مرتبط با سلامت سالمندان می شود، اما تمرینات در خشکی منجر به افزایش استقامت قلبی عروقی و تعادل در سالمندان می شود. با این وجود مطالعات بیشتری با حجم نمونه بالاتر و در گروه های مختلف سالمندان جهت تعیین تاثیر طولانی مدت این تمرینات پیشنهاد می شود.     کلید واژه:  فعالیت بدنی در آب، فعالیت بدنی در خشکی، زنان سالمند، فاکتور های مرتبط با سلامت