تاثیر تمرینات منتخب ثبات دهنده مرکزی بر درد و ناتوانی عملکردی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی

مقدمه: کمردرد یا درد ستون فقرات شایع­ترین عارضه عضلانی-استخوانی است. روش­های متعددی برای درمان کمردرد وجود دارد ولی دستیابی به روشی مختصر، ساده و فشرده نیاز امروز جوامع صنعتی است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر شش هفته تمرینات منتخب ثبات­دهنده مرکزی بر درد و ناتوانی عملکردی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود. مواد و روش­ها: بیست بیمار مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی (۱۰ زن و ۱۰ مرد) با میانگین سنی۴/۳ ± ۵۵/۲۴ سال، میانگین قد ۶/۹ ± ۱۵/۱۶۴ و میانگین وزن۰۴/۵ ± ۲۵/۶۵  به مدت شش هفته برنامه تمرینی منتخب ثبات­دهنده را زیر­نظر فیزیوتراپیست انجام دادند. میزان درد با استفاده از مقیاس دیداری درد (VAS) و میزان ناتوانی عملکردی با استفاده از Oswestry Disability Index قبل و پس از شش هفته مداخله تمرینی اندازه­گیری شد. نرمال بودن داده­ها با استفاده از  Shapiro–Wilk Testو میزان تغییرات درون­گروهی با استفاده از Dependent t-test محاسبه شد (۰۵/۰p<). همچنین تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS۲۱ انجام شد. یافته­ها: نتایج نشان­دهنده کاهش معنی­دار در میزان درد، از ۱۳/۲ ±۱۲/۷ به ۶۷/۲ ± ۷۵/۳ در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی پس از شش هفته تمرین ثبات­دهنده منتخب بود (۰۰/۰ =p). همچنین نتایج بدست آمده از ODI نشان­دهنده بهبودی معنی­دار در میزان ناتوانی عملکردی پس از انجام شش هفته مداخله تمرینی بود و از ۴۲/۱۵ ± ۸/۴۰ در پیش آزمون به ۵۲/۱۴ ±۳/۲۳ در پس­آزمون کاهش یافت (۰۰/۰ =p ). نتیجه­گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، تمرینات منتخب ثبات­دهنده با کاهش زمان هر جلسه تمرینی می­تواند در توانبخشی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن نقش به سزایی داشته باشد و باعث استفاده مداوم از آن­ها در طول زندگی شود، لذا می­توان از این پروتکل به عنوان جایگزینی برای تمرینات پرحجم و زمان­بر استفاده کرد. کلید واژه­ها: تمرینات منتخب ثبات­دهنده مرکزی، کمردرد مزمن غیراختصاصی، ناتوانی عملکردی، درد