نقش تربیتی موعظه و نصیحت از دیدگاه اسلام

موعظه به معنای یادآوری قلب نسبت به خوبی ها در آنچه موجب رقت قلب می شود است و نصیحت به معنای خیرخواهی و ارشاد به راهی است که به صلاح طرف باشد. موعظه در متون دینی بازداشتن مخاطب از گناه و فراخواندن به اطاعت خداوند است از راه بیم دادن از عواقب گناه و امید دادن به پاداش اطاعت، موعظه دعوت به خیر و نیکی است. روش تربیتی موعظه و نصیحت از روش های مهم و موثر در حوزه تعلیم و تربیت به حساب می آید. امر تربیت از مهم ترین اهداف قرآن است و قرآن همواره از این روش تربیتی استفاده نموده، خداوند خود را موعظه کننده و قرآن را کتاب موعظه معرفی کرده است. آشنایی با جایگاه روش تربیتی موعظه در قرآن به عنوان کتاب آسمانی و کاملترین دستورالعمل زندگی ضروری است. موعظه و نصیحت دارای روش ها، انواع و کاربردهای مختلفی هستند. اهل بیت: نیز از طریق تمثیل، مزاح، موعظه های کوتاه، موعظه می کردند. موعظه از عوامل تاثیرگذاری در جامعه است. غرور و نخوت، نداشتن خوف و رجاء و... نیز از موانع تاثیر موعظه است، لذا مطالعه سیره تربیتی ائمه معصومین: نشان می دهد که موعظه به عنوان یک روش تربیتی، از کارآمدی لازم برخوردار است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی- کتابخانه ای است.

نقش تربیتی موعظه و نصیحت از دیدگاه اسلام Keywords:

نصیحت , وعظ , تربیت , پند