قاعده لطف و جایگاه آن در اثبات وجوب بعثت انبیا و نصب امام از منظر متکلمان شیعه
Publish place: Journal of Imamiyyah Studies، Vol: 8، Issue: 16
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 267
This Paper With 21 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IMAMIYA-8-16_001
تاریخ نمایه سازی: 8 بهمن 1401
Abstract:
قاعده لطف یکی از قواعد مهم و تاثیرگذار در میان متکلمان بوده و از جایگاه خاصی در علم کلام برخوردار است. این قاعده کلامی نقش مهمی در اثبات وجوب بعثت انبیا و نصب امام در نظریات متکلمان شیعه دارد. درباره چیستی مضمون قاعده لطف، دلایل وجوب لطف از جانب باری تعالی و اثبات وجوب ارسال رسل و نصب امام با تمسک به قاعده لطف، در آثار کلامی سخنان بسیاری آمده است. عالمان شیعه مانند نوبختی، شیخ مفید، سید مرتضی، شیخ طوسی، علامه حلی و از میان متاخران، سید هاشم حسینی طهرانی و جعفر سبحانی، در مباحث مربوط به اثبات وجوب بعثت انبیا و نصب امامان از قاعده لطف بهره برده اند. برخی آن را مطابق حکمت الاهی و برخی صرفا جود و کرم خدا دانسته اند. برخی این قاعده را در اثبات مسائل نبوت و امامت کارآمد می دانند و برخی در خور استناد نمی دانند. ولی در نهایت حاصل سخنان متکلمان شیعه، اثبات وجوب بعثت پیامبران و نصب امامان با استمداد از قاعده لطف است.
Keywords:
Authors
علیرضا عبدالرحیمی
دانشجوی دکتری فلسفه و کلام اسلامی، دانشکده حقوق، الاهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
مهدی دهباشی
استاد گروه فلسفه، واحد خوراسگان، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
سید حسین واعظی
دانشیار گروه عرفان اسلامی، واحد خوراسگان، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :