نشانگرهای زیستی به عنوان راهنمای پایش محیط زیست

نشانگرهای اکولوژیکی مانند انواع بنتوزها جلبک ها و گیاهان جهت ارزیابی وضعیت زیست محیطی می تواند استفاده گردند بطوریکه یک نشانه اولیه نگران کننده از تغییرات و استرسها را درمحیط زیست نشان میدهد درواقع نشانگرها یک ارزیابی غیرمستقیم از کارایی آن سیستم و اثراتزیست محیطی پنهان را نشان داده و اگر به درستی انتخاب شوند ابزار مفیدی دراطلاع رسانی استفاده پایدار از آن سیستم اکولوژیکی برای مدیران می باشند استفاده از نشانگرهای زیست محیطی به عنوان یک ابزار مدیریتی به دلایل زیرمورد تردید می باشد درمبحث شاخصهای زیستی صرف حضور و فراوانی گونه ها دریک اکوسیستم دلیل برسلامت اکوسیستم عدم تخریب و یا بی خطر بودن فعالیت انسانی انجام گرفته درآن اکوسیستم نیست بلکه میزان تنوع ژنتیکی موجود درگونه با جمعیت های آن وجودتبادل ژنتیکی بین جمعیت ها و گروه های موجود در آن اکوسیستم ضامن تداوم حیات آنها خواهد بود لذا اندازه گیری تنوع ژنی موجود تعیین اندازه جمعیت موثر و میزان تبادل ژنی بین آنها میتواند اطلاعات بیشتری دراختیار ماقرار دهد و دربرنامه ریزی و ارزیابی پروژه ها مورد استفاده قرارگیرد. برنامه های پایش اغلب به تعداد کمی از نشانگرها بستگی دارد و جهت درنظر گرفتن کل سیستم اکولوژیکی ارزش ندارند.

Keywords:

نشانگرهای اکولوژیکی , سنجنده های زیستی , پایش