رابطه هوش هیجانی و باورهای معرفت شناختی با خلاقیت

هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط متغیرهای هوش هیجانی و باورهای معرفت شناختی با خلاقیت در دانش آموزان پسر دوره متوسطه شهرستان کرج در سال تحصیلی۸۷-۸۸ می باشد. جامعه آماری مورد مطالعه را کلیه دانش آموزان پسر دوره متوسطه شهرستان کرج که مجموع آنها تقریبا ۴۳ هزار نفر است، تشکیل می دهد. بر همین اساس تعداد ۱۲۰ نفر از آنها از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از چهار منطقه آموزشی به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات داده ها و عوامل از آزمون های هوش هیجانی سیبریا شرینگ، آزمون خلاقیت گیلفورد و آزمون باورهای معرفت شناختی شومر بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون پیرسون جهت مشخص کردن رابطه متغیرهای مدنظر با خلاقیت و از رگرسیون گام به گام جهت شناسایی سهم تبیینی هر یک از متغیرها استفاده شد. نتایج حاکی از آن ست که خلاقیت دانش آموزان با شش متغیر پیش بین، رابطه معنادار (با جهت مثبت) در سطح ۰۱/۰ دارند. بیشترین میزان همبستگی معنادار مربوط به متغیر «خودآگاهی» و کمترین مقدار نیز متعلق به متغیر «باورهای معرفت شناختی» می باشد. یعنی بیشترین میزان پیش بینی متغیر ملاک به متغیر «خودآگاهی» با مقدار ۵۰۱/۰ و کمترین میزان آن مربوط به متغیر باورهای معرفت شناختی با مقدار ۱۱۶/۰ می باشد. این نتیجه گویای آن است که متغیر «خودآگاهی» بیشترین تاثیر و متغیر «باورهای معرفت شناختی» کمترین تاثیر را بر روی متغیر ملاک دارد.

رابطه هوش هیجانی و باورهای معرفت شناختی با خلاقیت Keywords:

خلاقیت , هوش هیجانی , باورهای معرفت شناختی