اعاده دادرسی کیفری از منظر فقه اهلبیت(ع) فقه حنفی و حقوق افغانستان

اعاده دادرسی یکی ازطرق فوق العاده شکایت از احکام قطعی داداگاه ها می باشد که در فقه و قانون آیین دادارسی کیفری برای اصحاب دعوا به رسمیت  شناخته شده است.  این در حال است که  فقه شیعه با حرمت نقض حکم قاضی، و در حقوق با جواز آنچه اعتبار امر مختوم نامیده می شود مواجه هستیم، نحوه برخورد فقه با این ضابطه مهم برای تامین عدالت وچگونکی حل تعارض آن با قاعده امر مختوم پرسش است که این تحقیق به دنبال حل آن می باشد. این مقاله درصدد بررسی تطبیقی اعاده دادرسی و حل مشکلات فقهی موضوع می باشد که به صورت کتابخانه تحقیق گردیده است. برای تعیین جایگاه فقهی وحقوقی اعاده دادرسی ضمن تطبیق موارد آن در قانون با فقه وتعیین موارد دیگر در فقه این نتیجه حاصل می شود که اعاده دادرسی با قاعده امر مختوم کیفری تداخل و مغایرتی ندارد و جهات اعاده دادرسی در فقه منحصر به مواردی نیست که در قانون ایران و افغانستان پیش بینی شده است، بلکه مانند دیگر طرق تجدید نظر خواهی، آیین وتشریفاتی مانند پرداخت هزینه دادرسی و تقدیم دادخواست واثر تعلیقی وانتقالی دارد .

Keywords:

اعاده دادرسی , حکم , تجدید نظر , واخواهی , فرجام خواهی , پژوهش خواهی و اعتراض