تحلیل پراکنش فضایی ایستگاه های دوچرخه سواری و تأثیر آن بر گردشگری شهری«مطالعه موردی: شهر اصفهان»

پدیده ی گردشگری عامل تغییر دهنده ی فضا در مکان ها و زمان های شناخته شده است. گردشگران شهری به عنوان استفاده کننده از فضاهای شهری یا وزن دهی و تمرکز بر، بخشی از فضای شهری می توانند به عنوان عاملی مهم قابل توجه و بررسی باشد، هر میزان که امکانات، خدمات، تسهیلات و جاذبه های شهری بیشتر باشد، فضا و ساختار فضای شهری به سمت گردشگری بیشتر تمایل دارد. شهر اصفهان با اتکا به اصول شهرسازی و نظام برنامه ریزی شهری اصیل و بومی معاصر سازی شده و استفاده ی منطقی از ویژگی ها و خصوصیات شهرسازی اصفهان است که با شرایط مکانی و فضایی شهر و شهرسازی ایرانی انطباق داشته و از لحاظ فرم و عملکرد نیز بسیار غنی و پر معناست. در فرآیند توسعه شهری و تهیه ی طرح های شهر سازی، به عنوان یک الگوی سازگار و کاربردی و نمونه ای اصیل از شهرسازی ایرانی و متقابلاَ افزایش و توسعه گردشگری شهری و به دست آوردن شهر پایدار، به وسیله ای دوچرخه سواری حاکی از ضرورت و اهمیت کلی مسأله است. روش تحقیق در این مطالعه تحلیلی- میدانی می باشد و جامعه آماری مورد نظر دوچرخه سواران استفاده کننده از ایستگاه های دوچرخه در شهر اصفهان می باشند. حجم نمونه به وسیله روش کوکران بدست آمده است. هدف از این پژوهش کشف روابط بین متغیرهای مرتبط و تأثیر گذار در تحلیل پراکنش فضایی ایستگاه های دوچرخه سواری و تأثیر آن بر گردشگری شهری می باشند چرا که بی توجهی به این عوامل و متغیرها می تواند مانع از توسعه ی هر جامعه ی شهری در ابعاد فیزیکی و مانع از توسعه فرهنگ و سلامت شهروندی باشد. و با توجه به نتایج جداول هر دو فرضیه ها تایید شدند و نتایج به این صورت است. با توجه به مقدار p-value برای متغیرهای وجود مسیرهای ویژه، فاصله محل زندگی تا ایستگاه، فاصله محل زندگی تا مرکز گردش و تفریح و بیشترین فاصله استفاده از دوچرخه فرض صفر رد می شود یعنی این متغیرها بر انگیزه افراد در استفاده از دوچرخه موثر می باشد.

تحلیل پراکنش فضایی ایستگاه های دوچرخه سواری و تأثیر آن بر گردشگری شهری«مطالعه موردی: شهر اصفهان» Keywords:

پراکنش فضایی , ایستگاه های دوچرخه , گردشگری شهری شهر اصفهان