اثر بخشی تمرینات حلقه کنترل باز و بسته بر تعادل ایستا و پویای کودکان دارای اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی

کودکان دارای اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی دارای مشکلات تعادل هستند. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات حلقه کنترل باز و بسته بر تعادل ایستا و پویای کودکان دارای اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی کودکان ۱۰ تا ۱۲ ساله مبتلا به اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی شهر کرمانشاه بود. آزمودنیهای این پژوهش ۳۰ دختر بودند که به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. در ابتدا ویژگیهای پیکر سنجی و آزمونهای تعادل ایستا و پویای کودکان ثبت شد. سپس آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه تمرینات حلقه کنترل باز و بسته گمارده شدند. شرکت کنندگان هر دو گروه به مدت ۱۲ هفته و سه جلسه یک ساعته در هفته برنامه تمرینی مربوط به خود را انجام دادند. جهت بررسی فرضیه های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد شرکت در فعالیت های حرکتی حلقه کنترل بسته در مقایسه با شرکت در فعالیت های حرکتی حلقه کنترل باز باعث بهبود معنادار تعادل ایستا با چشم بسته شد (۰۰۱p<). از طرف دیگر تمرینات حلقه کنترل باز تاثیر معناداری در بهبود تعادل پویای کودکان دارای اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی نسبت به تمرینات حلقه کنترل بسته داشت (۰۰۱p<). در نتیجه انجام تمرین حرکتی حلقه کنترل بسته سبب بهبود تعادل ایستا شد در حالیکه تمرینات حلقه کنترل باز جهت ارتقای تعادل پویای کودکان دارای اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی بهتر از تمرینات حلقه کنترل بسته بود.

Keywords:

اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی , حلقه کنترل باز , حلقه کنترل بسته , تعادل ایستا , تعادل پویا