فرجام خواهی در موضوع وقف: چالش تمییز اصل وقفیت از دیگر دعاوی

شعبه اول دیوان عالی کشور در تاریخ ۲۶/۰۹/۱۳۹۳ دادنامه ای پیرامون «فرجام خواهی از رای صادر شده در دعوای ابطال سند وقف نامه» صادر کرده است. این دادنامه از دو منظر به موضوع می پردازد: نخست از جهت امکان اعتراض به آراء که مساله فرجام پذیری آراء صادر شده در دعاوی وقف را مورد بررسی قرار می دهد و دوم در خصوص وارد بودن اعتراض و فرجام خواهی مربوط به دادنامه فرجام خواسته و نقض و ارسال آن به شعبه هم عرض برای رسیدگی دوباره.مطالعه و نقد این دادنامه و وارسی همه جانبه آن، از چند جهت شایسته توجه است؛ نخست آن که این دادنامه پیرامون اعتراض به آراء قضائی بحث می کند که مقوله آیینیک بسیار مهمی است و با اشاره به مفاد رای وحدت رویه شماره ۶۶۶، بار دیگر بر فرجام پذیری آراء مربوط به وقف تاکید می ورزد. افزون بر این، دادنامه دیوان از حیث توجه به نحوه استدلالهای حقوقی و قضایی، ایرادهای شکلی، تاکید بر هماهنگی صدر و ذیل دادنامه ها و نیز بحث در خصوص ادله اثبات دعوا، حاوی نکات ارزشمندی است. همچنین بررسی دادنامه فرجام خواسته در کنار رای شعبه دیوان، می تواند به بهبود فرایند صدور آراء قضایی به نحو شایانی کمک کند و نیز الگوی مناسبی را در اختیار دادگاههای قرار دهد و فرجامی باشد بر ابهامها و اختلاف نظرهای پیرامون مساله فرجام پذیری آراء مربوط به دعاوی وقف.

فرجام خواهی در موضوع وقف: چالش تمییز اصل وقفیت از دیگر دعاوی Keywords:

وقف نامه , اصل وقف , فرجام خواهی , مرجع صالح , فرجام پذیری , ادله اثبات