کارکرد استدلال در مکتوبات محمد کاظم هزار جریبی

از دانشمندان شیعی فعال در عرصە پژوهش و نویسندگی، علامه محمدکاظم هزارجریبی است. وی در اواخر دوره زندیان (۱۱۶۳-۱۲۰۹ ق) و اوایل پادشاهی قاجار (۱۲۰۹-۱۳۴۴ ق) می زیست. از ایشان رساله های فارسی و عربی بسیاری در زمینه الاهیات برجای مانده است. ایشان برای اثبات اصول پنجگانه عقیدتی و دفع شبهات از آنها، و اشکال بر مکاتب دیگر، استدلالات عقلی و نقلی متعدد و متنوعی را به کار برده است. شناخت کیفیت و کارکرد استدلالات دانشمندان کثیرالآثاری همچون هزارجریبی، علاوه بر آنکه منظومه فکری آنان را مشخص کرده بلکه راهگشای پژوهشگران و محققانی می شود که داعیه اثبات دین و دفاع از آن را دارند و این رسالتی است که مقاله حاضر آن را برعهده گرفته است. شیوه گردآوری اطلاعات کتابخانه ای (منابع چاپی و نسخه های خطی) و از روش انتقادی تحلیلی پردازش اطلاعات انجام شده است. ارجاعات به گونه برون متنی/ پاورقی (شیوه نامه دانشگاه شیکاگو / the Chicag manual of style) می باشد

Keywords:

استدلال , محمدکاظم هزارجریبی , قیاس , استقراء , تمثیل , نسخە خطی