ارزیابی کارایی در تحلیل پوششی داده های فازی با عوامل نامطلوب: رویکرد وزن مشترک

تحلیل پوششی داده ها یک روش ناپارامتری برای ارزیابی عملکرد واحدهای تصمیم گیرنده با چندین ورودی و خروجی است که عملکرد هر واحد را از دیدگاه خوشبینانه ارزیابی می کند و بهترین کارایی نسبی واحد تحت ارزیابی را با ماکسیمم نمودن کارایی نسبی آن واحد در مقایسه با سایر واحدهای تصمیم گیرنده و با تعیین مطلوبترین وزنها بدست میآورد. در این مقاله، عملکرد واحدهای تصمیم گیری با بررسی همزمان دیدگاه خوشبینانه و دیدگاه بدبینانه در مدلهای تحلیل پوششی داده های فازی در حضور خروجی های نامطلوب ارزیابی میشود. برای نیل به این هدف، واحدهای مجازی ایده آل و آنتی ایده آل برای ورودیها و خروجیهای فازی در حضور خروجیهای نامطلوب تعریف میشوند. سپس، بهترین و بدترین کارایی نسبی فازی هر واحد بر اساس کارایی نسبی فازی واحدهای ایدهآل و آنتی ایدهآل بر اساس رویکرد وزن مشترک محاسبه میگردند. سرانجام، بر اساس شاخص نزدیکی نسبی فازی به واحدهای مجازی فازی، واحدهای تصمیم گیری در محیط فازی، رتبه بندی میشوند.

Keywords:

تحلیل پوششی داده ها , خروجی نامطلوب , واحدهای ایده آل و آنتی ایده آل , وزن مشترک , اعداد فازی.