فلسفه ی تعلیم و تربیت اسلامی

دین مقدس اسلام دارای نظامی فراگیر و شامل است. به نحوی که هر متخصص متعهد و منصفی از هر فنی، به نحوی با نظرات دین اسلام سروکار دارد. چرا که اسلام همانند دیگر ادیان الهی بر تمام شئون انسانی اعم از اقتصاد، اجتماع، سیاست، حکومت، ... و به خصوص حوزه تعلیم و تربیت اشراف دارد. سر این واقعیت به طور اجمال این است که، اساسا دین را برنامه زندگی بشر دانسته اند. پس منطقا این برنامه باید در تمام شئون زندگی او منطبق باشد. توجه مستقیم خطابات قرآنی و بقیه کتب آسمانی به انسان، نشان از توجه عمیق و دقیق همه ادیان الهی به ویژه اسلام به نفس انسانی و ابعاد مختلف وجودی او است. توجه اسلام به ابعاد فردی انسان، اعم از بعد عاطفی)وجدان، امیال، غرایز احساسات و...) ، عقلانی (خرد، دانش، شناخت، افکار، عقاید و...) رفتاری و نیازهای زیستی، روحی روانی، عاطفی و... نشانگر این اهمیت است. تربیت در اسلام دارای راه و رسم منسجم و کاملی است. به همین منظور در قرآن و سنت برای انسان یک برنامه زندگی کاملا منسجم و نظام دار طراحی شده است. انسان برای بهره بردن از آن برنامه کامل، سالم و همه جانبه باید تحت یک تربیت صحیح و البته فراگیر به نحوی که تمام طول عمر او و همه جوانب و ابعاد انسانی اش را در بر گیرد، باشد. در این نوشته سعی برآن شده است که محتوای نظام تعلیم وتربیت اسلامی در حد وسع مورد بررسی قرار گیرد وموانع گسترش این نظام الهی بیان شود. امید است که روزی اجرای کامل این نظام در کشورهای اسلامی به ویژه در کشورایران اسلامی محقق شود.

Keywords:

اسلام , تعلیم و تربیت , زندگی , ادیان الهی