ارائه مجموعه ای از قابلیت های ضروری در یک نظام آموزش ابتدائی از دیدگاه دانش آموزان (مطالعه موردی: شهرضا، مدرسه شهدای اسلام آباد)

آموزش و پرورش یکی از بزرگترین نهادهایی است که در هر کشوری توجه ویژه ای به آن می شود. در این پژوهش قصد بر آن است که از دیدگاه دانش آموزان و با زاویه فرایند توسعه به مقوله آموزش پرداخته شود. رویکردهای گوناگون در طول پنج دهه اخیر برای تعریف فرایند توسعه و ارزیابی دستاوردهای آن ارائه شده است. این پژوهش با مشارکت۱۸۰ دانش آموز انجام شده و ابزار گردآوری داده ها در روش دلفی، پرسشنامه و برای تجزیه و تحلیل بهتر داده ها از دو روش آماری (GLM وOne way) استفاده شده است. با توجه به نتایج بدست آمده از دو مدل آماری می توان چنین نتیجه گیری نمود که: نتایج بسیار نزدیک به هم بوده و صحت سنجی روش اول با اجرای روش دوم تکمیل شده است، همچنین نتایج حاصل از نرخ پاسخ دهی دانش آموزان شرکت کننده دراین پژوهش، با توجه به پژوهش های مشابه مذکور از سطح قابل قبول و مناسبی برخوردار است. از طرفی سهم مشارکت دانش آموزان براساس ۱۸ قابلیت مورد مطالعه به میزان ۸۳.۳۴ درصد مطلوب است و قابلیت های صبرو بردباری، تفکر انتقادی و قانون-مداری دارای بالاترین میزان مشارکت و در مقابل قابلیت های شناخت هویت های ملی و تعادل بین نگرش ملی و جهانی دارای کمترین میزان مشارکت در بین دانش آموزان بوده است، که خود نشان دهنده ی نظام آموزشی-محوری -ست که در آن توجه کمتری به نظام پرورش-محوری دارد و باید به این موضوع توجه داشت که کشور ایران؛ کشوری ست با هویت های غنی ملی و جهانی، که دانش آموزان مورد مطالعه در این پژوهش، پرورش کافی و شناخت مناسبی از آن را نداشته-اند. نتایج حاصل از پژوهش های مشابه نشان داد که اصلی ترین محدودیت درآن پژوهش ها، مشارکت شرکت کننده گان و حفظ آنها تا آخرین دور پیمایش بوده است. اما در این پژوهش با افزایش تعداد شرکت کننده گان، بر غنای فهرست نهایی افزوده شده است..

Keywords:

نظام آموزش ابتدائی , مدرسه , قابلیت های ضروری , مدل آماری