مصداق صاحب بینه و شاهد درآیه ۱۷ سوره هود با تاکید بر روایات تفسیری فریقین
Publish place: Researches of Quran and Hadith Sciences، Vol: 19، Issue: 4
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 128
This Paper With 23 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_TQH-19-4_006
تاریخ نمایه سازی: 24 بهمن 1401
Abstract:
مفسران فریقین، در آیهی ۱۷ سورهی هود، در خصوص مصداق «صاحب بینه» و «شاهد»، دیدگاه های متفاوتی بیان کرده اند که دلیل اصلی این اختلاف، رویکرد متفاوت شیعه و عامه نسبت به روایات تفسیری اهل بیت (ع) و صحابه و تابعین است؛ چنانکه از نگاه شیعه، تنها سخن معصومان حجت است و با توجه به معصوم نبودن صحابه و تابعین، دیدگاه تفسیری آنان حجیت شرعی ندارد؛ در حالی که اهل تسنن قول صحابه را حجت و اثر گذار می داند. از آنجایی که این اختلاف تاثیر چشمگیری در فهم صحیح آیه دارد؛ لذا تحقیق پیشرو با هدف دستیابی به تفسیر صحیح این مصادیق، به روش توصیفی-تحلیلی، پس از ذکر دیدگاه مفسران دربارهی مصداق «صاحب بینه» و «شاهد»، روایات تفسیری شیعه ی امامیه و عامه را مورد اشاره قرار داده و پس از بررسی آنها، نظر صحیح را بیان کردهاست. یافتههای پژوهش حاضر حاکی از آن است که مصداق انحصاری «صاحب بینه»، پیامبر اعظم (ص) است؛ زیرا روایاتی که مصداق صاحب بینه را پیامبر(ص) معرفی می کند؛ افزون بر شهرت و کثرت، قول معصوم(ع) است و روایاتی که مصداق صاحب بینه را مومن معرفی می نماید؛ قول یک مفسر تابعی است و چنین قولی نمی تواند هم ردیف تفسیر معصوم (ع) باشد. همچنین در خصوص مصداق «شاهد» اقوالی همچون: قرآن، رسول خدا (ص)، لسان رسول الله(ص)، جبرئیل (ع) یا ملک تایید کننده ی پیامبر (ص) به دلایلی مانند: ضعف سند، مغایرت با ظاهر و سیاق آیه و ناسازگاری با مفهوم آیه، مورد پذیرش قرار نمی گیرند؛ بلکه بر اساس روایات معتبر، مصداق صحیح شاهد حجت الهی است. درحقیقت آیه ی مذکور، در مقام بیان عصمت، خلافت و امامت ائمه هدی (ع) میباشد.
Keywords:
Authors
فاطمه مرادی
سطح چهار تفسیر تطبیقی جامعه الزهرا سلام الله علیها، قم، ایران.
محمدرضا سازمند
استادیار گروه تفسیر و علوم قرآن جامعه المصطفی العالمیه، قم، ایران