تحلیل مکانی و زمانی پارامترهای کیفی منابع آب سطحی در منطق کویری و بیابانی (مطالعه موردی: حوضه جنوب سیستان و بلوچستان)

یکی از چالش های اصلی و مهم مدیریت آب کشور در آینده در چگونگی حل وفصل مسائل مدیریت کیفیت آب می باشد. پایش و تحلیل کیفی منابع آب از نظر بعد مکانی و زمانی امری مهم به نظر می­رسد. روش تحقیق از نوع تحلیلی _ توصیفی و کاربردی می­باشد؛ که با استفاده از اطلاعات کیفی ۷ ایستگاه هیدرومتری از سال های ۱۳۷۹ تا ۱۳۹۳ مربوط به حوضه جنوب بلوچستان، تحلیل روند با استفاده از آزمون من _ کندال (سطح اطمینان ۹۵ درصد) و پهنه بندی پارامترهای کیفی به روش کریجینگ صورت گرفته و با توجه به خروجی های مربوط به تحلیل روند در ایستگاه تخت _ ملک پارامترهای مجموع املاح محلول، مجموع کاتیون، مجموع آنیون، سولفات، سدیم، منیزیم، هدایت الکتریکی، کربنات، کلسیم و درصد سدیم روند معنی دار صعودی به همراه کاهش کیفیت آب را داشته است. ایستگاه کهیر نیز پارامترهای نسبت سدیم قابل جذب، منیزیم و کلر روندی معنادار و صعودی داشته است. نقشه پهنه بندی پارامترهای کیفی منطقه نیز نشان می دهد که میزان سولفات در قسمت های غربی حوضه وضعیت مطلوب تری داشته، قلیائیت تقریبا در تمامی منطقه در حد متوسط، میزان پارامترهای سدیم و منیزیم نیز در قسمت های غربی حوضه کمتر از نواحی شرقی منطقه است. میزان بی کربنات و درصد سدیم هر چه از جنوب حوضه به سمت شمال حرکت می کنیم این مقدار افزایش داشته است. درمجموع پهنه­بندی مجموع آنیون و کاتیون نشان از افزایش این دو فاکتور از شرق به سمت غرب حوضه است؛ بنابراین قسمت های شرقی حوضه وضعیت مطلوب تری نسبت به نواحی غربی داشته اند. با توجه به مقادیر موجود، کیفیت آب بر اساس سختی کل در ایستگاه های اسفند، باهوکلات، پیشین و پیردان نسبتا سخت می­باشد و ایستگاه های اسفندک _ سراوان، تخت ملک و سیردان مشکلی ازلحاظ سختی نداشته و در طبقه سبک قرارگرفته است.

Keywords:

تحلیل مکانی و زمانی , جنوب بلوچستان , کیفیت آب , منابع آب سطحی