نقش تربیتی داستان حضرت یوسف و زلیخا در قرآن

قرآن کریم، جهان شمول است و داستان هایش با هدف تعلیمی _ تربیتی بیان شده است. در میان داستانهای قرآنی، داستان حضرت یوسف(ع) و زلیخا، ماجرای دلدادگی زنی به پسری جوان است. بسیاری از جوانان در اعصار مختلف، به این مسئله مبتلا می شوند، که گاهی این امر، تهدیدی برای جوامع بشری بوده است. پژوهش حاضر، با موضوع نقش تربیتی حضرت یوسف و زلیخا در قرآن، بر آنست، که با بررسی کنش و واکنش حضرت یوسف، به عنوان مربی ای که نقصی در علم و رفتارش راه ندارد، و زلیخا، به عنوان متربی ای که از جامعه ای بیمار برخواسته است و نیز، با معرفی نمونه ای به مربیان و متربیان، در جهت کاهش ناهنجاری های اجتماعی این بحران و تبدیل آن به فرصت، تلاشی داشته باشد. در این مقاله، تاثیر نیازها بر رشد و بسترهای رشد شخصیت که عبارتند از: وراثت، محیط و عوامل فردی، همچنین تاثیر آنها بر روی دو شخصیت اصلی داستان، بررسی شده است. این پژوهش، پاسخگوی دو سوال است: زلیخا چگونه دچار آسیب شد؟ حضرت یوسف چگونه او را پرورش داد؟ نتایج پژوهش حاکی از این امر است، که زلیخا، با وجود تاثیرات محیط و وراثت، با آموزش های صحیح حضرت و تقویت عوامل فردی، بر شرایط محیطی غلبه کرد و به تعالی رسید.

Keywords:

یوسف , زلیخا , نیاز , تربیت , شخصیت