تغییرات اپیدیدیم در موش های دیابتی ناشی از استرپتوزوتوسین تحت درمان با عصاره الکلی پیاز

سابقه و هدف: دیابت اثرات نامطلوبی روی دستگاه تولیدمثل مردان دارد. پیاز دارای آنتی اکسیدانهای زیادی می باشد که می توانداثرات مخرب ناشی از دیابت بر روی بافتهای مختلف را بهبود بخشد. این مطالعه با هدف بررسی اثر حفاظتی عصاره ی دانه ی پیاز بر روی تغییرات هیستوپاتولوژیک اپیدیدیم رت هایی که توسط استرپتوزوتوسین دیابتی شدند، اجرا گردید.مواد و روشها: در این مطالعه ی آزمایشی، ۵۰ سر رت بالغ نژاد ویستار به ۵ (هر گروه ۱۰ سر) تقسیم شدند. گروه های ۱ و ۲ شامل رت های دیابتی که ۰,۱ سی سی عصاره پیاز را در دوزهای ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن از طریق گاواژ معده روزانه دریافت میکردند. گروه ۳ (به عنوان گروه کنترل) شامل رت های سالم بودند که آب و غذای معمولی را به مدت ۴ هفته دریافت میکردند. گروه ۴ شامل رتهای دیابتی غیر درمانی بودند که مقدار ۶۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن استرپتوزوتوسین به صورت درون صفاقی دریافت کردند و با FBS بیشتر از ۲۰ میلی گرم بر دسی لیتر به عنوان دیابت در نظر گرفته شدند. گروه ۵ هم شامل رت های دیابتی میشدند که روزانه انسولین را با مقدار دوز ۳ واحد بر ۱۰۰ گرم به ازای وزن بدن از طریق تزریق زیر جلدی دریافت میکردند. ساختار مورفولوژیکی و بافت شناسی اپیدیدیم در گروه های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که پارامترهای بافت شناسی در موش های صحرایی دیابتی که دریافت کننده ی عصاره ی پیاز بودند، به طور قابل توجهی بهبود یافت. تجویز هر دو دوز ۲۰۰ و۴۰۰ میلی گرم بر میلی لیتر توانست قطر اپیتلیوم را افزایش و ضخامت بافت فیبروماسکولار را به طور معنی دار کاهش دهد. همچنین داده ها مشخص کرد که قطر توبول و لومن در گروه های تحت تیمار عصاره ی پیاز تغییر قابل توجهی نکرد.نتیجه گیری: یافته های ما نشان داد که عصاره ی دانه ی پیاز میتواند به عنوان یک عامل حفاظتی در مقابل اثرات مضر دیابت بر روی سیستم تولید مثلی مردان مبتلا به دیابت مفید باشد.

Keywords:

دیابت , اپیدیدیم , عصاره ی دانه ی پیاز , استرپتوزوتوسین , انسولین.