تبیین شاخص های بازآفرینی بافت های فرسوده شهر ارومیه با روش تلفیقی ( BWM-IPA )

هدف تحقیق حاضر تبیین شاخص­های بازآفرینی بافت­های فرسوده شهر ارومیه بود تا ضمن بررسی ارجحیت و تعیین وزن شاخص­ها در بازآفرینی، اهمیت و عملکرد این شاخص­ها و چگونگی تعقیب آن ها از سوی نهادهای ذی ربط بررسی شود و درنهایت اولویت­های اول در بازآفرینی تعیین شوند. روش پژوهش تحقیق حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی بود که برای تبیین بازآفرینی بافت­های فرسوده شهر از ۲۴ شاخص استفاده شد که براساس پیشینه، مبانی نظری و مطالعات میدانی شناسایی شدند. برای بررسی ارجحیت شاخص­ها در بازآفرینی، تعیین وزن هریک از آن ها و درنهایت مقدار سازگاری از مدل بهترین-بدترین استفاده شد. سپس به منظور بررسی چگونگی پیاده­سازی شاخص­های بازآفرینی از لحاظ اهمیت/عملکرد و مقدار تطابق آ ن ها از روش (اهمیت/عملکرد) استفاده شد. نمونه بررسی شده در تحقیق حاضر، خبره محور به تعداد ۲۰ نفر بوده و به روش گلوله برفی انتخاب شدند. یافته­های تحقیق نشان داد، شاخص­های بازآفرینی بافت­های فرسوده با مقدار مناسب  ۰۳۹/۰ سازگار بودند که در این میان شاخص مشارکت دارای بهترین و شاخص تراکم جمعیت دارای بدترین ارجحیت در میان شاخص­ها بودند. همچنین نتایج حاصل از مدل IPA، نشانگر تناقض زیاد میان اهمیت و عملکردهای شاخص­های بازآفرینی بود؛ به طوری که بیشترین تلاش، سرمایه، هزینه و وقت برای بازآفرینی روی شاخص های با اولویت ­پایین گذاشته ­شده است؛ درحالی که در شاخص­های با اهمیت زیاد، سطح عملکرد ثبت شده خیلی کم بوده است. براساس نتایج تحقیق، اولویت اول تمرکز بازآفرینی بافت­های فرسوده در شهر ارومیه باید بر شاخص­های مشارکت فردی-گروهی، بهبود جاذبه­های تاریخی، بهبود اشتغال و درآمد باشد.

Keywords:

بازآفرینی , بافت فرسوده , ارومیه , IPA , BWM