اثرات افزودن پیپرین به شربت بر جمعیت کلنی، وزن بدن نوبالغین، زنده مانی و بیان ژن ویتلوژنین در زنبور عسل تحت تنش گرمایی

هدف: این تحقیق به منظور مطالعه اثرات افزودن مقادیر مختلف ماده موثره فلفل به نام پیپرین به شربت بر ظرفیت آنتی-اکسیدانی بدن، بیان ژن ویتلوژنین، زنده مانی و وزن بدن نوزنبورهای بالغ بود. مواد و روش ها: از تعداد ۳۲ کندوی زنبور عسل یکسان سازی شده در قالب طرح کاملا تصادفی با ۴ گروه آزمایشی و ۸ تکرار استفاده شد. دمای هوا در مکان قراگیری کندوها حداقل به مدت ۴ ساعت در روز ۳۸ درجه سلسیوس بود. گروه شاهد شربت بدون افزودنی دریافت کرد و گروه های آزمایشی به ترتیب شربت حاوی ۲۰۰۰، ۴۰۰۰ و ۶۰۰۰ میکروگرم پیپرین در لیتر دریافت کردند. سطح مالون دی آلدئید و ظرفیت آنتی اکسیدانی بدن، وزن و ترکیبات بدن نوزنبورها، جمعیت کلنی و بیان نسبی ژن ویتلوژنین تعیین شد. نتایج: افزودن ۲۰۰۰ و ۴۰۰۰ میکروگرم پیپرین به یک لیتر شربت سبب افزایش وزن بدن، کاهش سطح مالون دی آلدئید و ظرفیت آنتی اکسیدانی شد (۰۵/۰> P). افزودن پیپرین در دوزهای مختلف سبب افزایش معنی دار (۰۵/۰> P) بیان ژن ویتلوژنین نسبت به گروه شاهد شد. سطح تخمریزی و جمعیت کلنی هایی که ۶۰۰۰ میکروگرم پیپرین دریافت کردند کمتر از گروهی بود که ۲۰۰۰ و ۴۰۰۰ میکروگرم دریافت کردند (۰۵/۰> P). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از دوزهای ۲۰۰۰ تا ۴۰۰۰ میکروگرم پیپرین در یک لیتر شربت برای افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی بدن، بیان ژن ویتلوژنین، وزن بدن نوزنبورها و جمعیت کلنی اثر مثبت داشت و دوز بالاتر سبب کاهش تخمریزی و کاهش جمعیت زنبور عسل گردید.

Keywords:

زنبور عسل , پیپرین , بیان ژن , ظرفیت آنتی اکسیدانی , ویتلوژنین