اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت نگر بر حمایت ادراک شده وخود انتقادی در زنان سرپرست خانوار

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت نگر بر حمایت اجتماعی ادراک شده و خود انتقادی در زنان سرپرست خانوار بود. مواد و روش: روش این پژوهش نیمه آزمایشی است. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه زنان سرپرست خانوار منطقه ۶ شهر مشهد می باشد که تعداد آن ها برابر ۲۵۰ نفر می باشند. نمونه پژوهش حاضر شامل ۳۰ زن سرپرست خانوار می باشد که به روش داوطلبانه و در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آموزش تحت آموزش قرار گرفت و بعد از اتمام جلسات و ۲ ماه بعد از آموزش هر دو گروه به پرسشنامه ها پاسخ دادند. برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه های حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران (۱۹۸۸) و مقیاس سطوح خود انتقادی تامپسون و زوروف (۲۰۰۴) بهره گرفته شده است. یافته ها: یافته ها نشان می دهد آموزش روانشناسی مثبت نگر بر حمایت اجتماعی ادراک شده و خود انتقادی زنان سرپرست خانوار موثر بود (۰۵/۰ >P). بحث: از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که آموزش روان شناسی مثبت نگر می تواند موجب به کاهش خود انتقادی و افزایش حمایت اجتماعی ادراک شده در زنان شود، در نتیجه می تواند کیفیت زندگی، رضایت از زندگی و بهزیستی ذهنی و روانی را در این افراد افزایش دهد.

Keywords:

روان شناسی مثبت نگر , حمایت اجتماعی ادراک شده , خود انتقادی , زنان سرپرست خانوار