بررسی و ارزیابی عوامل موثر بر رضایت و فرسودگی شغلی پرستاران در ایران

رضایت شغلی یکی از مهم ترین عوامل موثر در افزایش کارایی، عملکرد کارکنان و احساس رضایت فردی در مشاغلی مانند پرستاری بوده است. رضایت شغلی نقش مهمی در درمان و مراقبت از بیماران و ارتقای کیفیت آن ها داشته و چالشی حیاتی برای سازمان های مراقبت سلامت عنوان گردیده است. در این مطالعه به بررسی و ارزیابی میزان رضایت و فرسودگی شغلی پرستاران در ایران، پرداخته شد. میزان رضایت شغلی پرستاران در ایران، در سطح متوسط گزارش شده است. در مطالعه حاضر، جهت گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و جستجو کلیدواژه های مرتبط با رضایت، فرسودگی شغلی و پرستاران در پایگاه های اطلاعاتی معتبر علمی استفاده شده است. طبق مطالعات صورت گرفته از عوامل تاثیرگذار بر رضایت و فرسودگی شغلی پرستاران در ایران می توان، شرایط محیط کار، نظارت مسئولان، رفاه اجتماعی، افزایش مقررات در حرفه، میزان توانمندی کارکنان پرستاری، سلامت عمومی، کیفیت خواب، توانایی مدیریت بحران، استرس شغلی، خشونت محل کار، آموزش پرستاران، کاهش میزان کار تیمی، کمبود نیروی پرستاری و به دنبال آن افزایش خطاهای پزشکی، نوبت های کاری طولانی و افزایش حجم کار پرستاران را نام برد. عدم رضایت شغلی نیز می تواند پیامدهای نامطلوبی داشته باشد و باعث کاهش حس مسئولیت، فرسودگی شغلی، افزایش تقاضا برای بازنشستگی و... شود. لذا با تدابیر مدیران و ارائه خدمات صحیح در جهت ارتقا رضایت شغلی پرستاران، مسئولان باید برنامه ریزی های مناسبی کرده و سبب بهبود شرایط کاری آن ها و به دنبال آن کاهش فرسودگی شغلی شان شوند. در نتیجه افزایش حمایت های مالی و عاطفی، تغییر سیاست های استخدام، افزایش حقوق و مزایا و فراهم کردن حداقل امکانات رفاهی و امنیتی برای پرستاران پیشنهاد گردید.

Keywords:

رضایت , فرسودگی شغلی , پرستاران , بیمار.