اشاعه ی فرهنگی و تاثیر حوزه ی علمیه نجف و قم در بیداری فرهنگی افغانستان معاصر

نظریه ی اشاعه و پخش، یکی از نظریه های مطرح در باب توضیح چگونگی انتشار نوآوری ها و گسترش ایده ها و اندیشه هاست. بررسی تطبیق این نظریه، بر چگونگی تاثیر نوآوری های فرهنگی حوزه های علمیه ی نجف و قم، بر بیداری فرهنگی جامعه ی افغانستان و به کارگیری رهیافت مناسب در آن از اهداف محقق در این مقاله است. سعی بر آن است تا در جهت سازماندهی نظری و قالب بندی انبوه مواد خام در باب تاثیر این دو مرکز بزرگ شیعی بر بیداری فرهنگی افغانستان، با توجه به منابع مکتوب و شفاهی به این سوال پاسخ دهد که این دو نهاد بزرگ فرهنگی- دینی در بیداری فرهنگی افغانستان چه تاثیری داشته است؟ مقاله ی حاضر بر اساس نظریه ی اشاعه، به این یافته ها رسیده است که دانش­آموختگان این دو حوزه، در مراکز فرهنگی زیادی در افغانستان حضور دارند و یا این حوزه ها به طور مستقیم و غیرمستقیم، خود از بانیان این گونه مراکز هستند. گسترش فرهنگ و نمادهای شیعی، ایجاد و توسعه ی زیرساخت های آموزش دینی مانند تاسیس مراکز حوزوی و دانشگاهی، تاسیس و گسترش رسانه ها، تاسیس و گسترش کتابخانه­ها و... از نتایج و ارمغان­های حوزه های علمیه و فعالیت­های دانش آموختگان این مراکز به حساب می آیند.

Keywords:

اشاعه فرهنگی , حوزه علمیه ی نجف , حوزه علمیه ی قم , افغانستان , مراکز حوزوی , مراکز دانشگاهی , رسانه