تاثیر تعدیل کننده های تنش کمبود آب (کودهای زیستی و نانواکسید روی) بر صفات موثر بر انباشت مواد در دانه تریتیکاله در شرایط مختلف قطع آبیاری

به منظور بررسی تاثیر کودهای بیولوژیک و محلول پاشی با نانواکسید روی بر عملکرد و صفات وابسته به رشد دانه تریتیکاله در شرایط قطع آبیاری، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۱۳۹۳ اجرا گردید. فاکتورهای مورد بررسی شامل محدودیت آبی در سه سطح (آبیاری کامل، آبیاری تا ۵۰ درصد مرحله سنبله دهی و آبیاری تا ۵۰ درصد مرحله چکمه زنی)، کودهای بیولوژیک در چهار سطح (عدم کاربرد، میکوریز، باکتریهای محرک رشد، کاربرد توام میکوریز و باکتریهای محرک رشد) و محلول پاشی با نانواکسید روی در چهار سطح (عدم مصرف، مصرف ۰/۳، ۰/۶ و ۰/۹ گرم در لیتر) بودند. نتایج نشان داد با افزایش محدودیت آبی عملکرد، سرعت پر شدن دانه و حداکثر وزن دانه کاهش یافت. مقایسه میانگینها نشان داد بالاترین عملکرد (۶۶۳/۲۶ گرم در مترمربع)، سرعت پر شدن دانه (۰/۰۰۳۰۴ گرم در روز)، طول دوره پر شدن (۴۱/۵ روز)، دوره موثر پر شدن دانه (۲۵/۶ روز) و حداکثر وزن دانه (۰/۰۷۸ گرم) در حالت کاربرد توام باکتریهای محرک رشد و میکوریز، محلول پاشی ۰/۹ گرم در لیتر نانواکسید روی و آبیاری کامل به دست آمد.

Keywords:

پر شدن دانه , روی , میکوریز , باکتری های محرک رشد , مدل خطی