تاثیر ورمی کمپوست و بیو سوپر جاذب بر عملکرد دانه و خصوصیات ریشه ارقام نخود ( Cicer arietinum L.) دیم

به منظور بررسی تاثیر مقادیر مختلف کود آلی ورمی کمپوست و پلیمر بیوسوپرجاذب بر عملکرد دانه و خصوصیات ریشه دو رقم نخود دیم، آزمایشی به صورت فاکتوریل با سه عامل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۹۳-۹۲ در دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان اجرا گردید. عامل اول ورمی کمپوست در سه سطح (صفر،۱۰ و ۱۵ تن در هکتار) عامل دوم پلیمر بیوسوپرجاذب در سه سطح (صفر، ۱۵۰ و ۲۵۰ کیلوگرم در هکتار) و عامل سوم دو رقم اصلاح شده نخود به نام های آرمان و آزاد بود. نتایج نشان داد اثرات متقابل دوگانه ورمی کمپوست در بیو سوپرجاذب بر صفات عملکرد دانه، حجم ریشه، وزن ریشه و سطح کل ریشه ها معنی دار شد و بر صفات طول ریشه و تعداد گره روی ریشه تاثیرمعنی داری نداشت. نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل سه گانه ورمی کمپوست در بیوسوپرجاذب در رقم نشان داد بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمارهای (کاربرد ۱۵ تن در هکتار ورمی کمپوست و عدم استفاده از بیوسوپرجاذب در ارقام آزاد و آرمان به ترتیب با مقدار ۷۷/۱۶۵۸ و ۳۹/۱۶۳۶ کیلوگرم در هکتار) بود، که با توجه به عدم تفاوت معنی دار بین آن ها هر یک از ارقام فوق برای کاشت در شرایط اقلیمی منطقه مورد بررسی قابل توصیه است.

Keywords:

بیوسوپرجاذب , ریشه , عملکرد دانه , نخود , ورمی کمپوست