تاثیر زمان آبیاری تکمیلی و محلول پاشی روی بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود

به منظور بررسی زمان آبیاری تکمیلی و زمان محلول پاشی روی بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود دیم آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۹۱-۱۳۹۰ در سبزوار انجام گرفت. تیمارهای مورد بررسی شامل زمان آبیاری تکمیلی در چهار سطح (عدم آبیاری ، آبیاری تکمیلی در مرحله گل دهی، آبیاری تکمیلی در مرحله غلاف دهی و آبیاری تکمیلی در هر دو مرحله غلاف دهی و گل دهی) به عنوان کرت اصلی و زمان محلول پاشی با سولفات روی با غلظت دو در هزار در چهار سطح (عدم محلول پاشی، محلول پاشی در مرحله رویشی، مرحله گل دهی و محلول پاشی در مرحله گل دهی و رویشی) به عنوان کرت فرعی بودند. نتایج نشان داد که آبیاری تکمیلی در هر دو مرحله غلاف دهی و گل دهی بالاترین عملکرد دانه (۵۷/۴۹ گرم در متر مربع)، عملکرد بیولوژیک (۰۴/۶۵ گرم در متر مربع)، تعداد دانه در بوته (۸۴/۲۸) و ارتفاع بوته (۲۷ سانتی متر)  را تولید کرد، درحالیکه وزن هزار دانه عکس العمل خاصی به آبیاری تکمیلی نشان نداد. واکنش عملکرد دانه و اجزای عملکرد به زمان محلول پاشی متفاوت بود. به نحوی که حداکثر عملکرد دانه (۴۴/۴۷ گرم در متر مربع)، عملکرد بیولوژیک (۵۹/۶۵ گرم در متر مربع)، و تعداد دانه در بوته (۶۵/۲۶) در محلول پاشی سولفات روی در دو زمان رویشی وگل دهی به دست آمد در حالی که محلول پاشی در زمان گل دهی سبب افزایش وزن هزار دانه شد. در مجموع نتایج آزمایش نشان داد که جهت حصول عملکرد مطلوب، محلول پاشی سولفات روی در مرحله رویشی+گل دهی و آبیاری تکمیلی در هر دو مرحله غلاف دهی و گل دهی در شرایط آب و هوایی سبزوار بهترین نتیجه را خواهد داشت.

Keywords:

آبیاری تکمیلی , تنش خشکی , ریز مغذی , محلولپاشی