تاثیر شوری بر جوانه زنی، عملکرد و اجزای عملکرد جو بدون پوشینه

Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 97

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JPEC-6-16_006

تاریخ نمایه سازی: 7 اسفند 1401

Abstract:

به منظور بررسی تاثیر تنش شوری برعملکرد و اجزاء عملکرد هفت ژنوتیپ جو بدون پوشینه، آزمایشی در ایستگاه تحقیقاتی مرکز ملی تحقیقات شوری در سال زراعی ۹۱-۱۳۹۰ انجام شد. ژنوتیپ ها به همراه آنفارم شماره ۴ (شاهد) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و با سه تکرار در دو شرایط آبیاری با آب شور۱۰ دسی زیمنس بر متر و شرایط نرمال (۲دسی زیمنس بر متر) در مزرعه کشت شدند. همچنین آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با بررسی تاثیر شوری بر میزان جوانه زنی این ژنوتیپ ها درشوری های۰، ۵، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ دسی زیمنس بر متردر آزمایشگاه انجام گرفت. نتایج نشان داد که ژنوتیپ های۱ و ۳ دارای بیشترین تعداد دانه درسنبله به ترتیب برابر ۵۶/۴۴ و ۷۶/۳۶ عدد در شرایط نرمال بودند. بیشترین تعداد دانه درسنبله در شرایط شور مربوط به ژنوتیپ های ۳ و ۷ به ترتیب برابر۹۳/۴۰ و ۳۳/۳۵ بود. ژنوتیپ های ۲ و۴ به ترتیب با ۵/۴۳۷ و ۴۳/۴۵۸ گرم در مترمربع بیشترین میزان عملکرد دانه در شرایط نرمال را تولید نمودند. ژنوتیپ های ۲و۷ نیز بیشترین عملکرد دانه را در شرایط شور داشتند. کمترین شاخص حساسیت به تنش (SSI) در بین جوهای بدون پوشینه مربوط به ژنوتیپ های شماره ۲ و ۷ بود. همچنین از نظر شاخص تحمل به تنش (STI) ژنوتیپ های جو بدون پوشینه شماره ۲، ۳ و ۷ از پایداری عملکرد بیشتری نسبت به بقیه ژنوتیپ ها برخوردار بودند. نتایج آزمایش جوانه زنی نشان داد که تا شوری ۱۰ دسی زیمنس بر متر هیچ گونه کاهش معنی داری در درصد جوانه زنی مشاهده نشد. حداکثر میزان جوانه زنی مربوط به ژنوتیپ های ۳، ۴ و ۵ به ترتیب برابر ۶/۸۵ و۶۷/۸۶ و۱۳/۸۶ درصد بود. ژنوتیپ آنفارم ۴ کمترین میزان جوانه زنی را برابر ۲۷/۷۲ درصد داشت. بطور کلی با توجه به نتایج این آزمایش ژنوتیپ های شماره ۲ و ۷ می تواند به عنوان ژنوتیپ های برتر با توجه به شرایط آزمایش حاضر انتخاب گردند.   pa pn,%*)، جو (Hordeum vulgare L.)، چاودار (Secale cereale L.) و یولاف (Avena sativa L.) و مقادیر مختلف بذر کشت شده گیاه همراه (صفر، ۶۰، ۱۲۰ و ۱۸۰ کیلوگرم در هکتار) به اجرا در آمد. نتایج نشان داد که گیاهان همراه با میزان بذر ۶۰ کیلوگرم در هکتار دارای بالاترین عملکرد وزن خشک علوفه، تعداد ساقه و تعداد بوته مستقر شده یونجه بودند. یولاف در مرحله اول و در مرحله دوم چاودار اثرات بیشتری بر رشد یونجه داشت و مصرف ۱۲۰ کیلوگرم بذر گیاه همراه می تواند مجموع عملکرد وزن خشک یونجه با گیاه همراه را به میزان قابل قبولی نیز تولید کرده و همچنین وزن خشک مناسبی از یونجه برای چین دوم فراهم کند.

Authors

مجید نیکخواه

دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد میبد

حسین شمسی

استادیار دانشگاه آزد اسلامی واحد میبد

غلامحسین رنجبر

عضو هیات علمی مرکز ملی تحقیقات شوری