جرم انگاری گروگان گیری در حقوق ایران و اسناد بین الملل

هدف از پژوهش حاضر »جرم انگاری گروگان گیری در حقوق ایران و اسناد بین الملل« می باشد. گروگان گیری جرمی است که با هدف واداشتن شخص ثالث به ارتکاب یا عدم ارتکاب رفتاری، از درباز مورد توجه مجرمان بوده است. ضرورت مقابله با این جرم به دلیل آثار و تبعات داخلی و بین المللی آن، باعث توجه بیش از پیش نظام های حقوق کیفری به مقابله با آن در سطح ملی و بین المللی شده است. جرم انگاری این موضوع در اساسنامه ی دیوان کیفری بین المللی( ۱۹۹۸ )به عنوان یکی از مصادیق جنایات جنگی نشانگر عمق نگرانی جامعه ی بین الملل نسبت به این جرم است. کنونسیون مقابله با گروگان گیری (۱۹۷۹ )به عنوان مهم ترین سند اختصاصی تدوین شده در خصوص این جرم، کشورهای عضو را موظف به وضع ضمانت اجرای کیفری برای مرتکبین این جرم نموده است. یافته های حاصل از پزوهش نشان داد در حقوق ایران به رغم تضویب این کنوانسیون در مجلس شورای اسلامی ، هنوز هم ضمانت اجرای کیفری خاصی برای مرتکبان این جرم پیش بینی نشده است. از این رو در موارد ارتکاب این جرم، رویه ی یکسانی در جهت تعیین مجازات برای متهمان به ارتکاب جرم مذکور وجود ندارد. در این پژوهشبا بررسی اینکنوانسیون و سایر اسناد بین المللی و مقررات مرتبط در حقوق ایران، با تبیین ارکان تشکیل دهنده جرم مذکور، مجازات قابل اعمال این جرم در نظام کیفری ایران مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

گروگان گیری , بازداشت , آدم ربایی , توقیف غیر قانونی , اسناد بین الملل