اثربخشی برنامه توانمندسازی روانشناختی مبتنی بر تجارب زیسته پرستاران بر تعارض متقابل کار _ خانواده و استرس شغلی

مقدمه: توانمندی نیروی انسانی مهم ترین عامل بقا سازمان هایی مانند بیمارستان ها است که در درمان و حفظ سلامت جسمانی و روانی بیماران نقش مهمی را ایفا می کند؛ بنابراین توجه ویژه به توانمندسازی افراد در بیمارستان ها از هر سازمانی با اهمیت تر می باشد؛ لذا هدف پژوهش حاضر توانمندسازی روان شناختی مبتنی بر تجارب زیسته پرستاران و کاهش تعارض کار _ خانواده و استرس شغلی است.روش کار: جامعه آماری کلیه پرستاران زن بیمارستان های مشهد بود که از این میان ۲۸ نفر برای شرکت در پژوهش اعلام آمادگی کردند. لذا به صورت داوطلبانه انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۴ نفر) گمارش شدند. پرستاران گروه آزمایش در برنامه توانمندسازی روانشناختی مبتنی بر تجارب زیسته پرستاران شرکت کردند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. تمامی افراد شرکت کننده پرسشنامه های تعارض کار _ خانواده و استرس پرستاری را در پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با آزمون آنکووا تحلیل شد.نتایج: نتایج نشان داد که برنامه مدنظر در کاهش تعارض های کار و خانواده و نیز کاهش استرس شغلی موثر است که همسو با پژوهش-های پیشین می باشد.نتیجه گیری: توانمندسازی روانشناختی، پرستاران را واجد برخی ویژگی ها و مهارت ها می کند که بتوانند بر افکار، احساسات، هیجانات و رفتارهای خود آگاهی بیشتری داشته باشند و از شکل گیری یا تشدید تنش های به وجود آمده در محیط کار که زندگی خانوادگی را نیز به صورت منفی تحت تاثیر قرار می دهد، پیش گیری کنند. توانمندسازی روان شناختی با تاکید بر رفتار کنش گرانه به جای رفتار واکنشی باعث می شود که افراد شاغل به شیوه کارآمدتر و مسئولانه تری با رویدادهای زندگی

Keywords:

توانمندسازی روانشناختی , تعارض کار و خانواده , استرس شغلی , پرستاران