بررسی کاربرد روانشناسی شناختی در طراحی فضاهای معماری با استفاده از روش ثبت امواج مغزی

معماری به عنوان یک ابزار می تواند پیامی را در قالب فرم به مخاطبان خود عرضه کند و بر ذهن آنها به عنوان ادراک بصری تاثیر فراوان بگذارد. در مقابل مخاطبان از معنای نهاده شده در آن فرم رمزگشایی می کنند و بر اساس پیام دریافتی واکنشی متقابل را از خود بروز می دهند. در حقیقت مبحث ادراک در معماری تمرکز بر بخش ناظر است تا بررسی بنا در ذهن بییننده آن. مواجهه با اثر و پدیده ی بیرونی نه تنها اطلاعات ویژه ای را به ذهن وارد می کند بلکه احساسات و عواطف و واکنش های رفتاری ویژه ای را نیز با خود به همراه می آورد. بر همین اساس نیاز است تا این وجوه ادراکی شناسایی شوند و متناسب با آن معماری مناسب انجام گیرد. یکی از اثر بخش ترین ساختارها و سازکارهای شناختی ذهن مطالعات روانشناسی شناختی می -باشد. بدین منظور در نظر داریم در این پژوهش با استفاده از علم روانشناسی شناختی ، ادراکات بصری مخاطبان را از هر اثر معماری به طور دقیق تری تحلیل کنیم که این امر به فهم ارتباط بین ادراک بصری و خلق یک بنا منجر خواهد گردید. حال پرسش اصلی عبارت است از ارتباط میان علم روانشناسی شناختی و طراحی فضاهای معماری چیست و چگونه می توان با استفاده از مبانی علوم روانشناسی شناختی در طراحی فضاهای معماری تاثیر بسزایی داشت ؟روش انجام این پژوهش بر پایه ی اصول کیفی است که تحلیلی توام با توصیف می باشد که در نهایت به ارائه الگویی باتوجه به اصول و روشهای ثبت امواج مغزی و همچنین فرآیند طراحی معماری ختم گردید. یافته ها حاکی از آن است که می توان با بکارگیری و استفاده از مبانی و راهکارهای رویکرد روانشناسی شناختی و انجام یک آزمایش هدفمند بر روی کاربران، طرح معماری مورد نظر را پیش از اجرا متناسب با نوع موضوع و همچنین خواسته کاربران ارزیابی و در نهایت به ایده آل ترین حالت نزدیک کرد. با بکارگیری این روش می توان در بسیاری از موارد پس از اجرا، رضایت کامل مخاطبان را بدست آورد و با توجه به عدم تغییر و یا تغییراتی ناچیز، از نظراقتصادی نیز مقرون به صرفه تر باشد.

Keywords:

معماری , ادراک بصری , روانشناسی شناختی , روش ثبت امواج مفزی .