ارزیابی مولفه های مشارکت اجتماعی در راستای توانمندسازی بافت فرسوده با تاکید بر رویکرد دارایی مبنا(نمونه موردی : محله خرم شهر اصفهان)

با رشد فزاینده شهرنشینی و توسعه بیش از پیش فضاهای شهری ، بافت های قدیمی شهرها با سرعت بیشتر روبه زوال گذاشته و تبدیل به بافت های فرسوده می گردند. از این رو رسیدگی به وضعیت بافت های فرسوده شهری از مهم ترین دغدغه های مدیران شهری و متخصصین امر بوده و برای توانمندسازی این گونه بافت ها، روشها و رویکردهای متعددی پیشنهاد شده است . از سویی دیگر استفاده از پتانسیل ظرفیت اجتماعی می تواند تا حدزیادی در فرآیند توانمندسازی بافت های فرسوده موثر باشد. یکی از رویکردهای موثر در توانمندسازی بافت های فرسوده، رویکرد دارایی مبنا بوده که براساس پتانسیل های محلی ، اقدام به ارائه راهکار می نماید. شهر اصفهان به عنوان یکی از کهن ترین شهرهای ایران، دارای محله هایی با ظرفیت های تاریخی و کهن بوده که طی دهه های گذشته با گسترش روند شهرنشینی ، برخی از محلات آن در روند توسعه شهری دچار عقب ماندگی شده و به میزان فرسودگی بافت آن افزوده شده است . محله خرم واقع در منطقه ۱ شهر اصفهان نیز از این امر مستثنی نبوده و در این پژوهش سعی برآن شده تا با شناسایی و ارزیابی عوامل داخلی و خارجی تاثیرگذار بر آن و با استفاده از ماتریس سوات و براساس نظریات ساکنین و کارشناسان مورد ارزیابی قرار گیرد. یافته های ناشی از این پیمایش و ارزیابی ماتریس سوات بیانگر این نکته می باشد که مهم ترین عامل قوت" برخورداری ساکنین از پیشینه طولانی مدت سکونت در این محله "، مهم ترین نقطه ضعف " نبود فضاهای اجتماعی مناسب جهت ارائه خدمات"، مهم ترین عامل فرصت " تمایل ساکنین به مشارکت در بهسازی و نوسازی ابنیه " و مهم ترین عامل تهدید در این محله " افزایش نارضایتی ساکنین از فضاهای ایجاد شده براثر تخریب و فرسودگی ابنیه " می باشد. همچنین در ارزیابی استراتژی های چهارگانه ماتریس سوات، راهبرد اقتضایی (ST) با وزن(۹۰.۴) به عنوان راهبرد برتر در راستای توانمندسازی بافت فرسوده در حوزه مداخله (محله خرم) انتخاب گردید.

Keywords:

بافت فرسوده , مشارکت اجتماعی , رویکرد دارایی مبنا , محله خرم اصفهان.