اثربخشی آموزش موسیقی درمانی دالکروز برمهارت های ادراکی-حرکتی کودکان کم بینا:مطالعه مورد منفرد

هدف: این پژوهش با هدف بررسی تاثیر تمرین آموزش موسیقی درمانی دالکروز بر بهبود مهارت های ادراکی-حرکتی کودکان کم بینا انجام شد. روش: پژوهش حاضر مورد منفرد از طرح- ABA   بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کودکان کم بینای زیر ۶ سال مراکز بهزیستی شهراصفهان در سال تحصیلی ۹۸ بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، سه کودک به عنوان نمونه انتخاب شدند. بعد از تعیین خط پایه، آزمودنی ها ۸ جلسه مورد مداخله قرار گرفتند و بعد از ۲ هفته، ۳ جلسه مورد پیگیری قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری، آزمون استاندارد مهارت های ادراکی-حرکتی اوزرتسکی (۱۹۵۰) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از میانگین، انحراف استاندارد، درصد داده های غیرهمپوش، میانه، درصد بهبودی، اندازه اثر درون موقعیتی و برون موقعیت داده ها استفاده شد. یافته ها : نتایج نشان داد که آموزش تمرین های موسیقی درمانی بر بهبود مهارت های ادراکی- حرکتی کودکان کم بینا تاثیر داشت. در تحلیل دیداری نمودار داده ها درصد بهبودی برای آزمودنی ۱ و ۲ و ۳ به ترتیب ۷۸/۶۷ و۲۱/۲۴ و ۷۴/۴۲ تعیین شد. نتیجه گیری: بنابراین تمرین های موسیقی درمانی بر مبنای نظریه دالکروز می تواند به عنوان یکی از روش های بهبود مهارت های ادراکی- حرکتی کودکان کم بینای زیر ۶ سال به کارگرفته شود.

Keywords:

Music , perceptual-motor skills , Dalcroze , visually impaired , موسیقی , مهارت های ادراکی- حرکتی , دالکروز , کم بینا.