مقایسه تاثیر آموزش توان بخشی شناختی، نوروفیدبک و بازی درمانی شناختی رفتاری بر ادراک دیداری حرکتی در دانش آموزان ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری خاص

مقدمه: ضعف مهارت های ادراک دیداری، یکی از مهم ترین علل اختلال یادگیری محسوب می شود. توان بخشی شناختی، نوروفیدبک و بازی درمانی شناختی رفتاری ازجمله مداخلات متداول در آموزش افراد مبتلا به اختلال یادگیری خاص به شمار می رود. هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه تاثیر آموزش توان بخشی شناختی، نوروفیدبک و بازی درمانی شناختی رفتاری بر ادراک دیداری حرکتی در دانش آموزان ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری خاص بود. روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی (پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه) بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی بود که با تشخیص اختلالات یادگیری در مراکز اختلالات یادگیری شهر تبریز در سال ۹۶-۹۵ در حال دریافت مداخلات لازم بودند. نمونه آماری به روش نمونه گیری هدفمند، به تعداد ۶۰ نفر انتخاب شدند و با روش تصادفی ساده در سه گروه آزمایش و یک گروه گواه (۱۵ نفر برای هر گروه) جایگزین شدند. در گروه ها آزمون ادراک دیداری حرکتی بندر گشتالت به عنوان پیش آزمون تکمیل کردند و پس از اتمام ۲۰ جلسه توان بخشی شناختی، ۲۰ جلسه نوروفیدبک و ۸ جلسه بازی درمانی شناختی رفتاری، پس آزمون در گروه ها اجرا شد. داده ها با استفاده از میانگین، انحراف معیار، تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تحلیل واریانس مختلط در نرم افزار SPSS.۲۰ تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که آموزش توان بخشی شناختی، نوروفیدبک و بازی درمانی شناختی رفتاری بر ادراک دیداری حرکتی در دانش آموزان ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری خاص، تاثیر دارد (۰۰۱/۰>p)؛ نتایج آزمون بونفرونی نشان داد که بین تاثیر آموزش توان بخشی شناختی، نوروفیدبک و بازی درمانی شناختی رفتاری بر ادراک دیداری حرکتی در دانش آموزان ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری خاص، تفاوت معناداری وجود ندارد (۰۰۱/۰>p). نتیجه گیری: به نظر می رسد که می توان از آموزش توان بخشی شناختی، نوروفیدبک و بازی درمانی شناختی رفتاری به صورت یکسانی در بهبود ادراک دیداری حرکتی، دانش آموزان ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری خاص، استفاده کرد.

Keywords:

توان بخشی شناختی , نوروفیدبک , بازی درمانی شناختی رفتاری , ادراک دیداری حرکتی , اختلال یادگیری خاص