اثربخشی نمایش عروسکی بر اختلالات رفتاری دانش آموزان پسر کم توان ذهنی آموزش پذیر

هدف: هدف پژوهش حاضر، اثربخشی نمایش عروسکی بر اختلالات رفتاری دانش آموزان پسر کم توان ذهنی آموزش پذیر پایه اول ابتدایی شهرخرم آباد بود. روش: پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی و طرح به کار رفته در این پژوهش طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر کم توان ذهنی آموزش پذیر پایه اول مشغول به تحصیل در سال تحصیلی ۹۴-۱۳۹۳ در شهر خرم آباد بود که از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده (مرحله ای)، ابتدا از دو ناحیه آموزش و پرورش شهر خرم آباد، ناحیه یک به طور تصادفی انتخاب شد و از بین دانش آموزان پایه اول مدارس استثنایی ناحیه مذکور، نمونه مورد نظر به صورت تصادفی انتخاب و در قالب گروه های آزمایش و گواه منتسب شد (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه گواه). گروه آزمایش به مدت ۱۲ جلسه سی دقیقه ای تحت اجرای نمایش عروسکی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر پرسشنامه اختلالات رفتاری راتر (فرم معلم) بود. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که اجرای نمایش عروسکی بر کاهش اختلالات رفتاری دانش آموزان پسر کم توان ذهنی آموزش پذیر در سطح (۰۰۲/۰>P) و در خرده مولفه های پرخاشگری-بیش فعالی در سطح (۰۰۱/۰>P)، اضطراب-افسردگی در سطح (۰۰۳/۰>P)، ناسازگاری اجتماعی در سطح (۰۰۱/۰>P)، رفتارهای ضداجتماعی در سطح (۰۰۱/۰>P) و اختلال نارسایی توجه در سطح (۰۰۱/۰>P) تاثیر معنی داری دارد. نتیجه گیری: از مطالعه حاضر این گونه نتیجه گیری می شود که اجرای نمایش عروسکی در کاهش اختلالات رفتاری دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر تاثیر معنی داری داشته است.

Keywords:

Puppet show , behavioral disorders , educable students with intellectual disability , نمایش عروسکی , اختلالات رفتاری , کم توان ذهنی آموزش پذیر