بررسی مشروعیت عبادات کودکان نابالغ از منظر فقه اهل بیت (ع)

در فقه اسلامی هیچ گونه تکلیف الزام آوری متوجه کودکان نابالغ نیست. اما درزمینه توجه تکالیف غیر الزامیه مانند استحباب و... نسبت به آنان، به طورکلی سه دیدگاه مطرح است؛ یکی مشروعیت عبادات صبی و کودکان نابالغ؛ که بر این اساس، واجبات در حق آنان، همانند مستحبات نزد مکلفین می باشد. قائلین به این دیدگاه به ادله ای از آیات قرآن، روایات و حکم عقل استناد کرده اند و درعین حال که اشکالاتی بر این نظریه واردشده است؛ این دیدگاه بهترین دیدگاه ها در این مسئله می باشد. دیگری عدم مشروعیت است که بر اساس این دیدگاه، برنامه های کودکان نابالغ، ولو در قالب عبادات (مانند نماز، روزه، حج و...) انجام بگیرد؛ تفاوتی با حرکات بهائم ندارد و عبادات برای آنان، حتی در قالب تمرین هم تشریع نشده است؛ هرچند قائلین به این دیدگاه به براهینی از روایات و ادله عرفیه، استناد کرده اند؛ ولی این قائلین، ادله استواری برای اثبات مدعای شان ندارند؛ لذا این دیدگاه، تحکمی بیش نمی باشد. تمرینی بودن عبادات صبی، دیدگاه عده دیگر از علماء است که بر این اساس، عبادات کودکان، صرفا جنبه تمرینی داشته و به همین منظور تشریع شده است، و در قبال انجام اعمال عبادی شان، استحقاق هیچ گونه اجر و پاداش را ندارند و درواقع تمامی مصالح و فواید موجود در عبادات، به همین تمرین آنان خلاصه می شود. این گروه هم به ادله ای از روایات و اصول استناد نموده اند که این دیدگاه هم از جهات مختلف دچار اشکال می باشد. پس تمرینی بودن عبادات صبی همانند عدم مشروعیت آن نمی تواند در مقابل تشریعی بودن آن مقاومت کند. درنتیجه بهترین دیدگاه ها تشریعی بودن عبادات صبی می باشد.

بررسی مشروعیت عبادات کودکان نابالغ از منظر فقه اهل بیت (ع) Keywords:

عبادت , کودک , بلوغ