مقایسه ۳ محیط کشت برای تولید سورفکتانت رامنولیپید

سورفاکتانت ها یا ترکیبات فعال سطحی مولکول های دوگانه دوستی هستند که با قرار گرفتن در سطح بین دو فاز منجر به کاهشکشش سطحی و بین سطحی و تشکیل میکروامولسیون های ناشی از انحلال جزئی هیدروکربن در آب و یا آب در هیدروکربن می گردند.بیوسورفاکتانت ها یکی از فرآورده های مهم در میکروبیولوژی صنعتی می باشند که توسط میکروارگانیسم ها به ویژه باکتری ها، قارچ ها ومخمر ها تولید می گردند. با توجه به مقایسه استفاده از محیط کشت های آگار خو ن دار، محیط کشت LB و محیط کشت حاوی روغنسویا یا ماده پسماند (۲ - ۸ %)، نیترات سدیم (۳ g/l)، فسفات دی هیدروژن پتاسیم (۲۵ % g/l)، سولفات منیزیم ۷ آبه (۲۵ % g/l) و عصارهمخمر (۱ g/l)، محیط کشت شماره ۳ برای تولید رامنولیپید بسیار به صرفه تر می باشد از این رو که تهیه منابع کربن با استفاده از موادپسماند بسیار ارزان قیمت تر از استفاده از روغن آفتابگردان و روغن زیتون می باشد در حالیکه مقدار بازده و تولید رامنولیپید به اندازهاستفاده از این منابع کربن و چه بسا بیشتر می باشد.

Keywords:

بیوسورفکتانت , رامنولیپید , محیط کشت , برداشت نفت , MEOR