تاثیر حفظ بقایا، روش های مختلف خاک ورزی حفاظتی و کاشت بر خصوصیات فیزیکی خاک و عملکرد گندم

حفظ بقایای گیاهی در سطح خاک و کاربرد فن آوری های مناسب مانند استفاده از خاک ورزهای حفاظتی می تواند در افزایش عملکرد گندم تاثیرگذار باشد. در این تحقیق تاثیر مقادیر مختلف بقایای گندم و روش های خاک ورزی و کاشت بر خصوصیات فیزیکی و محتوای رطوبتی خاک در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان در سال ۱۳۸۹ مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلو ک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمار های بقایای گندم شامل سطح بدون بقایا، ۴۵ درصد سطح زیر بقایا و ۹۰ درصد سطح زیر بقایا در کرت های اصلی و سیستم های مختلف خاک ورزی شامل خاک ورز مرکب با دو حرکت، گاوآهن برگردان دار به همراه دو بار دیسک و بدون خاک ورزی در کرت های فرعی و روش های کاشت شامل کشت جوی و پشته و کشت مسطح در کرت های فرعی فرعی اجرا شد. رطوبت وزنی و شاخص مخروطی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که با افزایش حفظ بقایا با اجرای خاکورزی و کاشت حفاظتی سبب افزایش معنی دار رطوبت خاک در عمق ۱۰-۰ و۲۰-۱۰ سانتی متر شد. تیمار بدون خاک ورزی با میانگین رطوبت وزنی ۷/۱۸ درصد بیشترین رطوبت خاک را داشت. تیمار بقایا با پوشش ۹۰ درصد باعث افزایش ۸/۱۷ درصدی رطوبت خاک نسبت به سطح بدون بقایا در هنگام سبز شدن گیاه شد. روند افزایش عملکرد در کشت جوی و پشته باعث ایجاد تفاوت معنی دار در شاخص برداشت گردید. با توجه به اثرات متقابل، تیمار بقایای ۴۵ درصد در ترکیب با خاک ورز مرکب با دو حرکت و به همراه کشت به صورت جوی و پشته مناسب ترین تیمار با عملکرد ۹/۷۹۲۴ کیلوگرم در هکتار بود.

Keywords:

بقایای گیاهی , شاخص مخروطی , گندم , محتوای رطوبت خاک