ارتباط بین تعالی سالمندی (ژروترانسندنس) با اضطراب وجودی در سالمندان شهر کرمان در سال ۱۳۹۹

مقدمه: سالمندی، بهترین مرحله برای تعالی انسان است و در نهایت، بلوغ انسانی را منعکس می کند. اضطراب وجودی از جمله مهم ترین هیجانات است که نقشی تعیین کننده در دوره های مختلف رشد و از همه مهم تر در دوره سالمندی دارد و ناشی از درک فرد از بودن و وجود خویش، محدودیت ها، تنگناها و پیامدهای آن می باشد. هدف از این مطالعه، تعیین ارتباط بین تعالی سالمندی با اضطراب وجودی در سالمندان شهر کرمان در سال ۱۳۹۹ بود. روش کار: این مطالعه مقطعی (از نوع تحلیلی) در سال ۱۳۹۹ انجام شد. نمونه مورد مطالعه شامل ۲۰۰ نفر از سالمندان بالای ۶۰ سال مراجعه کننده به پایگاه ها و مراکز جامع خدمات سلامت شهر کرمان بودند. در این پژوهش، جهت جمع آوری داده ها از فرم کوتاه مقیاس ژروترانسندنس (تعالی سالمندی) که دارای ۱۰ گویه و سه زیر مقیاس بود و همچنین مقیاس اضطراب وجودی که دارای ۱۳ گویه بود، استفاده شد. ۱۸ پرسشنامه تکمیل شده به دلیل ناقص بودن اطلاعات کنار گذاشته شد. در نهایت، داده های ۱۸۲ پرسشنامه توسط نرم افزار آماری SSPS (نسخه ۲۲) و آزمون های آماری همبستگی اسپیرمن، کروسکال والیس و من ویتنی تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که تنها بین بعد یکپارچگی از ابعاد تعالی سالمندی با اضطراب وجودی، رابطه آماری معکوس و معنی دار (۰۰۸/۰ p=، ۱۹۷/۰-r= ) وجود داشت. بین نمره تعالی سالمندی افراد با سن، تحصیلات و وضعیت سلامت افراد مورد مطالعه ارتباط معناداری وجود داشت. همچنین، بین نمره اضطراب وجودی افراد مورد مطالعه با وضعیت شغلی آنان، ارتباط آماری معنی داری گزارش شد. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه حاکی از این بود که بعد یکپارچگی از ابعاد تعالی سالمندی با اضطراب وجودی رابطه آماری معکوس و معنی داری دارد. لازم است در مداخلات روانشناختی برای کاهش اضطراب وجودی سالمندان، بر بهبود بعد یکپارچگی تمرکز بیشتری شود.

Keywords:

Gerotranscendence , existential anxiety , aging , سالمندی , اضطراب وجودی , تعالی سالمندی